❀✿Taranoum✿❀

پس فرمود:
ای احمد بن اسحاق!
اگر نزد خدای تعالی و حجّت‌های او گرامی نبودی، این فرزندم را به تو نمی‌نمودم.
او همنام و هم کنیه رسول خدا صلی الله علیه و آله است، کسی است که زمین را پر از عدل و داد می‌کند؛ همچنان که پر از ظلم و جور شده باشد.
ای احمد بن اسحاق!
مَثَل او در این امّت، مَثَل خضر و ذوالقرنین است، او غیبتی طولانی خواهد داشت که هیچ کس در آن نجات نمی‌یابد؛ مگر کسی که خدای تعالی او را در اعتقاد به امامت ثابت بدارد و در دعا به تعجیل فَرَج موفّق سازد.
احمد بن اسحاق گوید:
پرسیدم:
ای مولای من!
آیا نشانه‌ای هست که قلبم بدان مطمئن شود؟
آن کودک به زبان عربی فصیح به سخن در آمد و فرمود:
«اَنَا بَقِیَّةُ اللّهِ فی اَرْضِهِ وَ المُنْتَقِمِ مِنْ اَعْدائِهِ.»
ای احمد بن اسحاق!
پس از مشاهده، جستجوی نشانه مکن!
احمد بن اسحاق گوید:
من شاد و خرّم بیرون آمدم و فردای آن روز به نزد امام عسکری علیه السلام بازگشتم و گفتم:
ای فرزند رسول خدا!
شادی من به واسطه منّتی که بر من نهادید، بسیار است، بفرمایید آن سنّتی که از خضر و ذوالقرنین دارد چیست؟
فرمود:
ای احمد!
غیبت طولانی، گفتم:
ای فرزند رسول خدا!
آیا غیبت او به طول خواهد انجامید؟
فرمود:
به خدا سوگند چنین است تا به غایتی که اکثر معتقدان به او بازگردند و باقی نماند مگر کسی که خدای تعالی عهد و پیمان ولایت ما را از او گرفته و ایمان را در دلش نگاشته و با روحی از جانب خود مؤید کرده باشد.
ای احمد بن اسحاق!
این امری از امر الهی و سرّی از سرّ ربوبی و غیبی از غیب پروردگار است، آنچه به تو عطا کردم، بگیر و پنهان کن و از شاکران باش تا فردا با ما در علّیّین باشی.»
(کمال الدین و تمام النعمة، ج‌2، باب 38، ح‌1.)
احمد بن اسحاق در یکی از سفرها چون به شهر حلوان رسید، بیمار شد و در آنجا وفات یافت.
همراهانش او را در کفنی که حضرت امام حسن عسکری علیه السلام یا حسین بن روح - بنا به اختلاف روایات - برایش ارسال داشته بودند، کفن کرده و در همان‌جا به خاک سپردند.

صفحات: 1· 2