اگر قطره اى چاى روى شیشه عینك شما بریزد، فوراً آن را پاك مى كنید.
امّا اگر قطره اى چاى روى لباس سفید شما بچكد، صبر مى كنید تا به منزل بروید و لباس خود را عوض كنید.
و اگر قطره اى روى قالى زیر پاى شما بچكد، آن را رها مى كنید تا مثلاً شب عید به قالى شویى ببرید.
خداوند نیز با هركسی به گونه اى رفتار مى نماید و بر اساس شفّافیّت یا تیرگى روحش، كیفر او را به تأخیر مى اندازد.
موضوعات: قرآنی
نظر دهید » 
دو شرط برای بهشت و یک شرط برای جهنم،برای جهنم رفتن یک وصف لازم است و آن گناه است. ولی برای بهشت رفتن، یک وصف كافی نیست بلکه دو وصف لازم است یکی حُسن فعلی و دیگری هم حُسن فاعلی، یعنی هم ایمان و هم عمل صالح.
مردم دو قسم هستند یک عده حرف انبیا را گوش می‌دهند و یک عده حرف شیطان را : «الَّذِینَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِیرٌ» (سوره فاط ،آیه 7) ؛
ذات اقدس الهی فرمود: برای جهنم رفتن یک وصف لازم است و آن گناه است ولی برای بهشت رفتن یک وصف كافی نیست بلکه دو وصف لازم است یکی حُسن فعلی و دیگری هم حُسن فاعلی، یعنی هم ایمان و هم عمل صالح.
لذا فرمود: «أَفَمَن زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً….» (سوره فاطر آیه 8) ؛ آنها كه فریب دنیا را خوردند یا شیطان با ابزار دنیا آنها را فریب داد و زشت را زیبا و حق را باطل نشان داد آیا این مثل كسی است كه حق را می‌بیند و بهشتی است؟!
موضوعات: قرآنی
1 نظر » دلیل استفاده از واژه معوذتین این است که این سوره ها با “استعاذه” به معنی پناه بردن شروع می شود. در دو سورة ناس و فلق خداوند به پیامبر اسلام می گوید که از چه چیزهایی به چه کسی پناه ببرد.
بعضی از سورههای قرآن نامهای مختلفی دارند از جمله سورههای فلق و ناس است که یکی از نامهای آنها «معوذه» است و به هر دو سوره اطلاق «معوذتین» (دو معوذه) شده است،لذا به دو سوره «معوذتین» میگویند و در روایات هم به این دو سورة مبارکه اطلاق «معوذتین» شده است.[1]
کلمه معوذه از «عَوْذ» گرفته شده به معنای پناه بردن و حفظ کردن خویش و پرهیز دادن از شر، از راه پناه بردن به کسی که میتواند آن شر را دفع کند
موضوعات: قرآنی
1 نظر » 
قرآن همان قانون خدایی و ناموس آسمانی است كه اصلاح دین و دنیای مردم را به عهده گرفته و سعادت جاودانی آنان را تضمین كرده است آیات آن سرچشمه ی هدایت، راهنمایی و كلماتش معدن ارشاد و رحمت است. كسی كه به سعادت همیشگی علاقمند است و سعادت و خوشبختی هر دو جهان را می خواهد داشته باشد، بر وی لازم است كه روز و شب با قرآن تجدید عهد كرده و ارتباطش را با آن محكم و استوارتر سازد، و آیاتش را به حافظه ی خود سپرده و با مغز و فكر خویش در آمیزد تا در پرتو آن كتاب آسمانی، به سوی رستگاری و سعادت جاودانی رهنمون شود.
ویژگی های قرآن و سفارش های پیوسته ی پیامبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله) درباره ی آن سبب شد تا این كتاب در سراسر زندگی مردم زمان پیامبر راه یابد و همه چیز مسلمانان گردد؛ به ویژه آن كه مؤمنان آن روزگار جز قرآن كتابی نداشتند و تلاوت، حفظ، تعلیم و تعلم به آن اختصاص داشت. حفظ قرآن همواره، به عنوان یك سنت و عبادت بزرگ، در میان مسلمانان مطرح بود و حتی پس از پدید آمدن صنعت چاپ نیز موقعیت خود را حفظ كرد. این امر در پرتو جایگاه والای قرآن و حفظ آن تحقق یافت؛ جایگاهی كه می توان آن را در ابعاد مختلف زیر مورد بررسی قرار داد.
موضوعات: قرآنی
نظر دهید » 
