❀✿Taranoum✿❀

الهى بى پناهان را پناهى
به سوى خسته حالان كن نگاهى

مرا شرح پريشانى چه حاجت
كه بر حال پريشانم گواهى

خدايا تكيه بر لطف تو دارم
كه جز لطفت ندارم تكيه گاهى

دل سرگشته ام را رهنما باش
كه دل بى رهنما افتد به چاهى

نهاده سر به خاك آستانت
گدايى، دردمندى، عذرخواهى

گرفتم دامن بخشنده اى را
كه بخشد از كرم كوهى به كاهى

خوشا آن كس كه بندد با تو پيوند
خوشا آن دل كه دارد با تو راهى

زنخل رحمت بى انتهايت
بيفكن سايه بر روى گياهى

به آب چشمه لطفت فرو شوى
اگر سر زد خطايى، اشتباهى

مران يا ربّ زدرگاهت «حسن» را

پناه آورده سويت بى پناهى

خدايا

تو مرا عشق کردي که در قلب عشاق بسوزم. تو مرا اشک کردي که در چشم يتيمان بجوشم. تو مرا آه کردي که از سينه بينوايان و دردمندان به آسمان صعود کنم. تو مرا فرياد کردي که کلمه حق را هر چه رساتر برابر جباران اعلام نمايم. تو مرا در درياي مصيبت و بلا غرق کردي و در کوير فقر و حرمان تنهايي سوزاندي. خدايا تو پوچي لذات زودگذر را عيان نمودي، تو ناپايداري روزگار را نشان دادي. لذت مبارزه را چشاندي. ارزش شهادت را آموختي.”

ای خدای بزرگ آن قدربه ما عظمت روح وتقوا عطا کن که همه وجود خودرا با عشق ورغبت قربانی حق کنيم.خدايا آن چنان تار وپودوجود مارا به عشق وجود خود عجين کن که در وجودت محو شويم.خدايا مارا از وجود گرداب خودخواهی واز گردباد هوا وهوس نجات ده وبه ما قدرت ايثارعطا کن.خدايا در اين لحظات سخت امتحان نور ايمان را بر قلب ما بتابان ومارا از لغزش نگاه دار.خدايا مارا قدرت ده که طاغوت خودپرستی را به زير پا افکنيم وحق حقيقت را فدای منفعت های شخصی نکنيم.

خدايا
عذر ميخواهم از اين که بخود اجازه ميدهم که با تو راز و نياز کنم عذر ميخواهم که ادعا هاي زياد دارم در مقابل تو اظهار وجود ميکنم در حالي که خوب ميدانم وجود من ضائيده ي اراده من نيست و بدون خواسته ي تو هيچ و پوچم ,عجيب آنکه از خود ميگويم  منم ميزنم خواهش دارم و آرزو ميکنم 
خدايا ..
تو به من پوچي لذات زود گذر را نمودي   ناپايداري روزگار را نشان دادي لذت مبارزه را چشاندي ارزش شهادت را آموختي
خدايا….
تو را شکر ميکنم که از پوچي ها و ناپايداريها و خوشيها و قيد و بندها آزادم نمودي و مرا در توفانهاي خطرناک حوادث رها کردي و در غوغاي حيات در مبارزه ي با ظلم و کفر غرقم نمودي و مفهوم واقعي حيات را به من فهماندي.
فهميدم : سعادت حيات در خوشي و آرامش و آسايش نيست بلکه در درد و رنج و مصيبت و مبارزه با کفر و ظلم و بالاخره شهادت است

وقتی پایین ترینیم

خدا امید من است

وقتی تاریکترینیم

خدا روشنایی من است

وقتی ضعیف ترینیم

خدا نیروی من است

وقتی غمگین ترینیم

خدا آرام جان من است

پس نگران چه هستیم؟؟

الهی!

 
الهی نور تو چراغ معرفت بیفروخت

 
دل من افزونی است.

 
گواهی تو ترجمانی من بکردند ندای من افزونی است.

 
قرب تو چـــراغ وجد بیفروخت.

 
همت من افزونی است.

 
بود تو کار من راست کـــرد بود من افزونی است.

(مناجات خواجه عبدالله انصاری)

همه شب نماز خواندن،همه روز روزه رفتن
همه ساله از پی حج سفر حجاز کردن

زمدینه تا به کعبه سر وپابرهنه رفتن
دو لب از برای لبیک به گفته باز کردن

شب جمعه ها نخفتن،به خدای راز گفتن
ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن

به مساجد و معابد همه اعتکاف کردن
ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

به حضور قلب ذکر خفی و جلی گرفتن
طلب گشایش کار ز کارساز کردن

پی طاعت الهی به زمین جبین نهادن
گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن

به مبانی طریقت به خلوص راه رفتن
ز مبادی حقیقت گذر از مجاز کردن

به خدا قسم که هرگز ثمرش چنین نباشد
که دل شکسته ای را به سرور شاد کردن

به خدا قسم که کس را ثمر آنقدر نبخشد
که به روی نااميدي در بسته باز کردن
 
          شیخ بهایی