نخست نامه اعمال شخصى است که ثبت کننده تمام کارهاى یک فرد در سراسر عمر او است ، قرآن مى گوید: روز قیامت به هر کس گفته مى شود: «اقرء کتابک کفى بنفسک الیوم علیک حسیبا» خودت نامه اعمالت را بخوان، کافى است که خود حسابگر خویش باشى.[۱]
اینجاست که فریاد مجرمان بلند می شود و مى گو یند: واى بر ما! این چه کتابى است که هیچ گناه کوچک و بزرگى نیست مگر اینکه آن را ثبت و احصا کرده است ؟! «یقولون یا ویلتنا ما لهذا الکتاب لا یغادر صغیره و لا کبیره الا احصاها»[۲].
این همان کتابى است که «نیکوکاران آن را در دست راست دارند و بدکاران در دست چپ»[۳]
دوم کتابى است که نامه اعمال امت ها است، و بیانگر خطوط اجتماعى زندگى آنها می باشد، چنانکه قرآن مى گوید: «کل امه تدعى الى کتابها» روز قیامت هر امتى به نامه اعمالش فرا خوانده می شود.[۴]
و سومین کتاب همان کتاب نامه جامع و عمومى لوح محفوظ است که نه تنها اعمال همه انسانها از اولین و آخرین ، بلکه همه حوادث جهان در آن یکجا ثبت است و گواه دیگرى در آن صحنه بزرگ بر اعمال آدمى است، و در حقیقت امام و رهبر ، براى فرشتگان حساب ، و ملائکه پاداش و عقاب است.[۵]
پی نوشت ها:
[۱] اسراء،۱۴
[۲] کهف، ۴۹
[۳] «فَأَمَّا مَنْ أُوتىَِ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُواْ کِتَابِیَه». «وَ أَمَّا مَنْ أُوتىَِ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَالَیْتَنىِ لَمْ أُوتَ کِتَابِیَه». حاقه ۱۹ و ۲۵
[۴] جاثیه،۲۸
[۵] تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴، ج ۱۸، ص ۳۳۳ و ۳۳۴
از پیامبر اکرم (ص) نقل شده که فرمودند :
«هنگامی که بنده از رختخواب گرم و نرم و خواب خوش و لذیذ با چُرت و خواب آلودگی بلند می شود تا با نماز ِشبش خداوند عزوجل را راضی کند، خداوند با او به ملائکه اش مباهات و افتخار می کند و به ملائکه می گوید:
آیا این بنده مرا می بینید که از رختخواب خوش و لذیذ خودش بلند شده تا مشغول نمازی شود که من بر او واجب نکرده ام؟ شما شاهد و گواه باشید که من او را بخشیدم».
بحار، ج 84، ص 156
<< 1 ... 143 144 145 ...146 ...147 148 149 ...150 ...151 152 153 ... 231 >>