❀✿Taranoum✿❀

تذکر اول رهبر عزیز انقلاب به وبلاگ نویسان؛ 
«واقعاً یكى از چیزهایى كه ما همه‌مان [باید توجه كنیم]،

به مردم هم باید بگوییم، یاد بدهیم كه توجه بكنند این است كه: به

صرف توهّم این كه حالا این كار مصلحت دارد،

دست‌شان را، یا قلم‌شان را، یاوبلاگ‌شان را آزاد نكنند كه هر چه به

دهن‌شان آمد، آن را بگویند؛ اینجور نیست، چون وسایل مدرن امروز

همه مشمول همین حكم است. یعنى خواندن وبلاگ هم

مثل خواندن كاغذ است، كتاب است، نامه است، مثل شنیدن حرف است.

استماع غیبت شامل همه‌ى اینها می‌شود؛ یعنى ملاك

استماع در اینها وجود دارد مسلماً.»

تذکر دوم رهبر فرزانه انقلاب؛

«فضاى اهانت و هتك حرمت در جامعه، یكى از آن چیزهایى است كه

اسلام مانع از آن است؛ نباید این اتفاق بیفتد. فضاى

هتك حرمت، هم خلاف شرع است، هم خلاف اخلاق است، هم خلاف عقل سیاسى است.

انتقاد، مخالفت، بیان عقاید با جرأت، هیچ اشكالى ندارد

؛اما دور از هتك حرمت‌ها و اهانت‌ها و فحاشى و دشنام و این چیزها.همه هم در این زمینه

مسئولند. این كار علاوه بر اینكه:فضا را آشفته می‌كند،

و اعصاب آرام جامعه را به هم می‌ریزد،كه امروز احتیاج به این

آرامش هست “خداى متعال را هم از ما خشمگین می‌كند.»

من می‌خواهم این پیامى باشد به همه‌ى آن كسانى كه یا حرف

می‌زنند،  یا می‌نویسند، چه در مطبوعات، چه در وبلاگ‌ها.

یاعلی

الهی!

 
الهی نور تو چراغ معرفت بیفروخت

 
دل من افزونی است.

 
گواهی تو ترجمانی من بکردند ندای من افزونی است.

 
قرب تو چـــراغ وجد بیفروخت.

 
همت من افزونی است.

 
بود تو کار من راست کـــرد بود من افزونی است.

(مناجات خواجه عبدالله انصاری)

در حدیث معتبر از امام صادق (ع)منقول است که برخاستن از برای تعظیم مکروه است.مگر از برای کسی که به     

جهت دین مانند علم وصلاح ونیکی تعظیم او کنند. از حضرت رسول (ص) منقول است که حق کسی که داخل خانه

می شود بر اهل آن خانه آن است که در وقت داخل شدن وبیرون رفتن پاره ای با او راه روند وفرمود که چون کسی

داخل خانه شود بر صاحب خانه حاکم است تا بیرون آید.وآنچه گوید می باید صاحب خانه اطاعت کند.

از صادق (ع) منقول است:کسی که تحفه ای برای مومنی بیاورد مثل بالش یا متکایی یا طعامی یا پوششی یا

سلامی کند بر او.بهشت بلند شود که اورا مکافات دهد.پس حق تعالی به او وحی فرمایید که من طعام بهشت

را بر اهل دنیا حرام نموده ام.مگر بر پیغمبر یا وصی پیغمبری. پس چون روز قیامت شود. به بهشت خطاب رسد

که امروز مکافات تحفه های ایشان بده. پس غلامان وکنیزان از بهشت بیرون آیند با طبق ها که بر روی آنها

دستمال ها از مروارید انداخته باشند وبه نزد ایشان بیاورند . چون ایشان نظر کنند به جهنم واهوال آن وبهشت

وآنچه درآن هست عقلشان پرواز کند واز آن طبق ها نخورند . پس منادی از زیر عرش ایشان را ندا کند که حق

تعالی حرام نموده است جهنم را بر کسی که از طعام بهشت بخورد پس دست دراز کنند بخورند.

سخت است ولی مولا،خوب است نمی آیی 

دلتنگ توام اما خوب است نمی آیی

یک کوفه فریب وغم،یک شام پرازمحنت

آیی تو شوی تنها،خوب است نمی آیی

یک نیمه شعبان رادرفکرتومی مانند

ازفکرروی فردا،خوب است نمی آیی

یک جمعه فقط ندبه،یک هفته فراموشی

بودتوشودرویا،خوب است نمی آیی

لاف غم عشق توذکرهمه ی مردم

بنگربه دل آن ها خوب است نمی آیی

پیش نظربعضی حاجت بدهی خوبی

امانه برای ما،خوب است نمی آیی

یک شام سه شنبه رادرکوی تو می آیند

امادلشان اینجا خوب است نمی آیی

سرداب تو مخروبه،قبرپدرت ویران

شهرتوپرازاعدا،خوب است نمی آیی

بااین همه درد و غم،می سوزی و می سازی

ای منتقم زهرا خوب است نمی آیی

چه انتظارعجیبی

تو بین منتظران هم عزیزمن چه غریبی

عجیب ترکه چه آسان نبودنت شده عادت چه بی خیال نشسته ایم

نه کوششی نه وفایی

فقط نشستیم وگفتیم: خداکند که بیایی

همه شب نماز خواندن،همه روز روزه رفتن
همه ساله از پی حج سفر حجاز کردن

زمدینه تا به کعبه سر وپابرهنه رفتن
دو لب از برای لبیک به گفته باز کردن

شب جمعه ها نخفتن،به خدای راز گفتن
ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن

به مساجد و معابد همه اعتکاف کردن
ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

به حضور قلب ذکر خفی و جلی گرفتن
طلب گشایش کار ز کارساز کردن

پی طاعت الهی به زمین جبین نهادن
گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن

به مبانی طریقت به خلوص راه رفتن
ز مبادی حقیقت گذر از مجاز کردن

به خدا قسم که هرگز ثمرش چنین نباشد
که دل شکسته ای را به سرور شاد کردن

به خدا قسم که کس را ثمر آنقدر نبخشد
که به روی نااميدي در بسته باز کردن
 
          شیخ بهایی