❀✿Taranoum✿❀

اینجـــا ایران اَست!

اینجــا (جمهـوری اســلامــﮯ ) اَسـت !

اینجـا یک استثنـا اَسـت !

اینجــــا “سیـد علــﮯ"دارَد! اینجـا ما میمیـریم بـرای امـاممـان!

اینجـا عشــق تکـرار میشوَد !

اینجـا بـــﮧ کـوری چشـم (ایـالت عیش) ، (ولایـت عشق)است. رهبرا…!

شاید از حـادثـــﮧ مــﮯترسیدیم..! تو بــﮧ مـا جـرات طــوفان دادی . . .

الهی دردهایی هست که نمیتوان گفت و گفتنی هایی هست که هیچ قلبی محرم ان نیست.

الهی اشک هایی هستکه با هیچ دوستی نمیتوان ریخت زخم هایی هست که هیچ مرحمی انرا التیام نمیبخشد و تنهایی هست که هیچ جمعی انرا پر نمیکند.

الهی پرسش هایی هست که جز تو کسی قادر به پاسخ دادنش نیست دردهایی هست که جز تو کسی انرا نمیگشاید قصد هایی هست که جز به توفیق تو میسر نمیشود.

الهی قدم های گمشده ای دارم که تنها هدایتگرش تویی و به ازمون های دچارم که اگر دستم نگیری و مرا محک بزنی شرمنده خواهم شد.

الهی با این همه باکی نیست زیرا من همچو تویی دارم رحمتت را هیچ مرزی نیست ای تو خالق دعا و مالک امین ….

 نگذارید گوش هایتان گواه چیزی باشد که چشم هایتان ندیده نگذارید زبانتان چیزی را بگوید که قلبتان باور نکرده صادقان زندگی کنین ما موجوادت خاکی نیستیم که به بهشت میرویم ما موجودات بهشتی هستیم که از خاک سربراورده ای.

فناوری ابزار مفیدی ست، اما اکثر افراد نمی‌دانند که چطور باید از آن به درستی استفاده کرد که همین مسئله می‌تواند فناوری را به ابزاری مخرب تبدیل کند. هر چقدر هم صفحه توییتر خود را دوست داشته باشید آیا واقعاً ارزش دارد که سلامتی خود را به خاطر توییت های تان به خطر بی اندازید؟ فکر می‌کنم بعد از مطالعه ۱۰ اثر منفی شبکه‌های اجتماعی بر زندگی افراد بتوانید پاسخی منطقی و معقول به این سؤال بدهید.

تعاملات فرد به فرد یا رو در رو را کاهش می‌دهد. با استفاده بیش از حد از شبکه‌های اجتماعی نه تنها وقت کم‌تری برای گذراندن با افرادی خواهید داشت که به صورت فیزیکی در اطراف شما حضور دارند بلکه دوستان و اعضای خانواده‌تان زمانی که ببینند شما به دستگاه‌های الکترونیکی، موبایل و گدجت های تان بیش از آن‌ها اهمیت می‌دهید از محبت شما نا امید شده و ناراحت خواهند شد. در نهایت هم افراد تمایل کم‌تری به صرف وقت و بودن در کنار شما خواهند داشت.

صفحات: 1· 2

با لحن کدام آفتاب؛

با صداي کدام پروانه؛

با آواز کدام سنگ؛ با ترانه کدام باران؛ ويراني همواره مان را فرياد بزنيم؟

اي دور از دسترسِ نزديک! اي سخاوت هر روزه زمين! که نماز مهرباني ات را ستاره ها، هزار مرتبه اقتدا کردند.

و هر روز، تشنه تر از پيش، سر به کوهوار شانه هايِ آسماني ات گذاشتند.

چقدر اين روزهاي بي تو، کش آمده اند!

چقدر طولاني شده، صداي نيامدنت!

چقدر غليظ است هواي دلتنگي ات!

اي مهرباني بي حدّ!