بالم شكسته، از پرم چیزی نگویم
از كوچ پر دردسرم چیزی نگویم
طوفان سختی باغ مان را زیر و رو كرد
از لاله های پرپرم چیزی نگویم
حق می دهم نشناسی ام؛ اما برادر
از آن چه آمد بر سرم، چیزی نگویم
وقت وداعِ آخرت، عالم به هم ریخت
از شیون اهل حرم چیزی نگویم
آتش گرفتن گر چه رسم و سنت ماست
از دامن شعله ورم چیزی نگویم
بگذار سر بسته بماند روضه هایم
از ماجرای معجرم چیزی نگویم
كم سوتر از چشمان من، چشمان زهراست
از گریه های مادرم چیزی نگویم
آن صحنه های سهمگین یادم نرفته
افتادنت از روی زین یادم نرفته
وحید قاسمی
شما نیز اگر این گونه دعا کنید و به درگاه خدای ضجه و التماس کنید، حتما خداوند فرج ما را می رساند…
یاران! در شب تاریک فراق و ایام تلخ غیبت، ما را چاره ای جز دعا و التماس به درگاه پروردگار نیست که آن عزیز، خود دعا برای فرج خویش را موجب فرج شیعیان دانسته و در توقیعی خطاب به بعضی از شیعیان فرموده است:« برای تعجیل در فرج بسیار دعا کنید که همان فرج شماست.»۱
باری، مگر عاشق بی قرار مبتلای فراق را جز آه و ناله و التماس و دعا کاری از دست بر می آید که دعا، تنها سلاح عاجزان است.
حضرت امام صادق(ع) فرمود:
هنگامی که شکنجه ها و فشارها بر بنی اسرائیل به طول انجامید، چهل صباح به در گاه پروردگار ضجه زدند و ناله سر دادند تا آنکه خدای تعالی بر موسی و هارون وحی فرمود که ایشان را از چنگال فرعون خلاص کند و به واسطه دعایشان، صد و هفتاد سال رنج و عذاب را که مقدر ایشان بود، برداشت. شما نیز اگر این گونه دعا کنید و به درگاه خدا ضجه و التماس کنید، حتما خداوند فرج ما را می رساند و در غیر این صورت ،این امر تا آخرین مرحله، سیر طبیعی خویش را طی خواهد کرد و تعجیلی در آن نخواهد بود.۲
بود آیا در میکده ها بگشایند گره از کار فرو بستۀ ما بگشایند
به صفای دل رندان صبوحی زدگان بس در بسته به مفتاح دعا بگشایند۳
منبع:
۱- مکیال المکارم،ج۱،ص۴۴۱.
۲- همان،ص۵۱۴.
۳- حافظ.
۴- شهد بندگی۱،ص۷۱.
گريستن بر خاندان پيامبر به ويژه وجود نازنين حضرت سيدالشهدا(ع)، قلبها را زلال، دلها را عاري از كينه و نفرت و انسان را مانند كودكي تازه تولد يافته از مادر پاك و منزه ميكند.
همانا حسينبن علي(ع) براي اعتلاي اسلام ناب جدش رسول خدا (ص) پا به قتلگاه خويش گذاشت پس برماست كه با گريه بر حسين بنعلي(ع) اندكي از داغ دل پيامبر(ص) و خودمان بزداييم و دلمان را در اين ورطه جلا دهيم.
امام رضا(ع) در توصيف سيرهي امام كاظم (ع) و در رئاي عزاي سالار شهيدان فرمودند: همانا روز حسين (ع) (عاشورا) مژههاي ما را از شدت گريستن مجروح اشكهايمان جاري و عزيز ما را در سرزمين بلا گرفتار كرد و ما را تا روز واپسين ميراثدار گرفتاري و بلا نمود پس به مانند حسين (ع) گريه كنندگان بايد گريه كنند زيرا كه گريه بر او گناهان كبيره را از بين ببرد.
امام رضا(ع) در ادامه فرمودند: هنگام محرم پدرم ديگر نميخنديد و پيوسته محزون بود تا پس از سپري شدن ده روز، و هنگام روز دهم روز مصيبت با حزن و گريه ميفرمود: اين همان روز كشته شدن حسين (ع) در آن است.
منابع حديث:
شيخ صدوق الامالي، الحطبي السابع و العثرون، بحارالانوار ج ۴۴، ص ۲۸۳، باب ۳۴، ثواب البكار علي مصيبته.
وسايل الشيعه، ج ۱۴، ص ۵۰۴، باب ۶۶.
<< 1 ... 78 79 80 ...81 ...82 83 84 ...85 ...86 87 88 ... 231 >>