❀✿Taranoum✿❀

از على بن ابى حمزه روایت شده: دوستى داشتم از کاتبان بنى امیه، به من گفت از امام صادق برایم اجازه ملاقات بگیر، از حضرت اجازه خواستم، امام براى دیدار با او اجازه داد، هنگامى که وارد بر حضرت شد سلام کرد و نشست و گفت: من جزء افراد ادارى بنى امیه بودم و از طریق حکومت آنان به مال فراوانى دست یافتم و از اینکه این ثروت را از کجا به دست مى آورم چشم پوشى داشتم!

حضرت صادق (ع) فرمود: اگى بنى امیه نیروئى نمى یافتند که براى آن نویسندگى کند، و غنیمت بیاورد، و به سود آنان بجنگد، و در گروهشان قرار گیرد حق ما را از ما غارت نمى کردند، و اهل بیت پیامبر را از حقشان محروم نمى نمودند، قطعاً اگر مردم آنان را با آنچه داشتند وا مى گذاشتند چیزى جز اندک مالى که داشتند نصیبشان نمى شد، بى تردید قدرت بنى امیه ناشى از قدرت مردمى بود که به آنان پیوستند، و در همه زمینه ها با آنان همکارى کردند!

دوستم به حضرت صادق گفت: براى من راه خروجى از این بن بستى که دچار آن هستم وجود دارد، روزنه اى براى نجاتم از بار سنگین که به دوش خود قرار داده ام هست؟

حضرت فرمود: اگر تو را در این زمینه راهنمائى کنم مى پذیرى، و آنچه را بگویم انجام مى دهى، مى گفت: آرى انجام مى دهم، حضرت فرمود: از آنچه از دیوان بنى امیه به دست آورده اى جدا شو و از این گردونه حرام بیرون بیا، اگر صاحبان مال را مى شناسى مالشان را به آنان برگردان، اگر نمى شناسى از جانب آنان صدقه بده، من نزد خدا براى تو بهشت را ضمانت مى کنم.

على بن ابى حمزه مى گوید: دوستم مدتى طولانى در سکوت فرو رفت سپس گفت: اماما فدایت شوم، آنچه را فرمان دادى به اجرایش گذاردم.

ادامه »

پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله درخطابه‌ی غدیر، مسئله ي مهدويت، ظهور، فرج و حکومت امام‌ زمان عليه السلام را بسيار طبيعي بيان فرموده اند.
به جز مواردي که راجع به مسئله ی امامت به صورت کلي صحبت فرموده اند ـ که امام زمان عليه السلام هم بخشي از آن می باشند ـ در چهار بخش دیگر از خطابه ي غدير اختصاصاً در مورد امام زمان عليه السلام صحبت فرموده ، و اسم مخصوص امام زمان عليه السلام را بیان فرموده اند) دو مورد به نام مهدي و دو مورد به نام قائم. ( پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله‌ در بخش ششم خطابه‌ دردو عبارت؛ در بخش دهم در يک عبارت؛ و در بخش هشتم خطابه در ضمن هجده جمله با کلمه‌ی ‌«اَلا» به معناي «آگاه باشيد» راجع به امام زمان عليه السلام صحبت فرموده اند. غير از احوالات بسيار خاص امام زمان عليه السلام ـ مانند‌ غيبت کبري‌، غيبت صغري‌، محل ظهور و… ـ موارد دیگر را پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله در ضمن بیست و یک جمله از خطابه بيان فرموده اند که به برخی از آن ها اشاره مي کنيم:
«مَعاشِرَالنّاسِ، النُّورُ مِنَ‏اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَسْلوكٌ فِي ، ثُمَّ في عَلِي بْنِ أَبي طالِبٍ، ثُمَّ فِي النَّسْلِ مِنْهُ إِلَي الْقائِمِ الْمَهْدِي الَّذي يَأْخُذُ بِحَقِّ اللَّهِ وَ بِكُلِّ حَقٍّ هُوَ لَنا، »:
«هان مردمان! نور از سوی خداوندعزّ وجلّ در جان من، سپس در جان علی ابن ابیطالب و آنگاه در نسل او تا قائم مهدی - که حق خدا و تمامی حق ما را
می ستاند - جای گرفته است ، »

ادامه »

از امام جعفر صادق (علیه السلام) نقل کرده اند که حضرت فرمودند:
کسی که دوست می­دارد از اصحاب قائم (ارواحنافداه) باشد، منتظرانه زندگی کند و بر اساس ورع و محاسن
اخلاق عمل نماید، در حالی که درمسیر انتظار ظهور گام بر می دارد… پس با تمام جدیت بکوشید و منتظر بمانید، ای گروهی که مورد رحمت ویژة خداوند قرار گرفته­ اید!
(بحارالانوار، ج52، ص140.)

شرط قرار گرفتن در شمار اصحاب و یاران ویژه امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، از دیدگاه امام صادق(علیه السلام)، سه چیز است: انتظار محوری، ورع­ مداری و اخلاق­ گرایی.

1. انتظارمحوری: انتظاری حقیقی در عرصة فردی، خانوادگی و اجتماعی که اندیشه ­ساز، جدیت­ بخش و تلاش‌ آفرین باشد؛ انتظاری سازنده، مسؤولیت ­ساز، تعهدآور و مجاهدپرور؛*

2. ورع­ مداری: عمل براساس ورع که بسی بالاتر از تقوا و پرهیزگاری است در 3 عرصة ورع فردی، ورع خانوادگی و ورع اجتماعی؛

3. اخلاق­ گرایی: عمل براساس محاسن اخلاقی در 3 عرصة فردی، خانوادگی و اجتماعی که لازمه ­اش وارستگی خود، خانواده و جامعه از تمام رذایل اخلاقی (تخلیه) و آراستگی خود، خانواده و جامعه به تمام فضایل اخلاقی (تحلیه) است.
____________

*( شهید مطهری: «انتظار فرج دوگونه است: انتظار سازنده، تحرک­ بخش و تعهد آور… و انتظار ویرانگر، بازدارنده و فلج ­کننده».)

آثارتربیتی آگاهی امام ازاعمال مردم امام زمان (عج) واسطه فیض و رحمت الهی بین خدا و بندگان است. جای تردید نیست که آن بزرگوار از کردار همه بندگان نیکوکار و بدکار آگاه می‏شود، خصوصاً این که به مسلمانان و شیعیان توجه خاص دارد و هم چون پیامبر (ص) هرگاه کار نیکی را از آنان ببیند، خدا را سپاس می‏گوید و بر هر کار بدی برایشان استغفار می‏کند. [1] .

نکته اساسی بُعد تربیتی خاصی است که توجه به آن امت پیامبر (ص) و پیروان معصومان (ع) را به نوعی مراقبت همیشگی نسبت به کردار خویش وامی‏دارد. به راستی اگر بدانیم در هر هفته یک‏بار یا دوبار، بلکه در هر روز، کارنامه هر یک از ما را به حضور مقدس ولی عصر (عج) عرضه می‏دارند، چه‏تأثیری جز تلاش در راه اصلاح نفس و بهسازی اعمال ما می‏تواند داشته ‏باشد؟
تذکر امام صادق (ع) را به عنوان حُسن ختام این بخش می‏ آوریم:

إنَّ أعْمالَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ (ص) تُعْرَضُ عَلی رَسُولِ اللّهِ کُلَّ خَمیسٍ فَلْیَسْتَحْی أحَدُکُمْ مِنْ رَسُولِ اللّهِ أنْ یَعْرِضَ عَلَیْهِ الْقَبیحَ؛ [2] .
کردار امت محمد (ص) هر پنجشنبه بر او عرضه می‏گردد، پس هر یک از شما باید از پیامبر خدا (ص) حیا کند که مبادا کارهای زشت خویش را به او عرضه‏ بدارد
***
.بحارالانوارج 17.ص150.نقل ازموعود شماره 4
بحارالانوارج17ص150ح