❀✿Taranoum✿❀

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در وصف برخی از زنان آخِرُ الزّمان چنین می‌فرماید:
«کَیْفَ بِکُمْ اِذا فَسَدَ نِساؤُکُم وَ فَسَقَ شُبَّانُکُم وَ لَمْ تَأمُروُا بِالْمَعْرُوفِ وَ لَمْ تَنْهَوا عَنِ المُنْکَرِ.
قِیلَ لَهُ:
وَ یَکُونُ ذَلِکَ یَا رسولَ اللّه؟
قال:
نَعَمْ وَ شَرٌّ مِنْ ذَلک …»
(حرانی، تحف العقول، ص 49.)
(چگونه می‌شود حال شما هنگامی که زنان شما فاسد شوند و جوانانتان فاسق و شما نه امر به معروف می‌کنید و نه نهی از منکر!» به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله گفته شد:
آیا این چنین خواهد شد؟!
آن حضرت فرمود:
«بله و بدتر از آن [نیز خواهد شد].
امام علی علیه السلام نیز می‌فرماید:
«یَظْهَرُ فِی آخِرِ الزَّمانِ وَ اقتِرَابِ السَّاعَةِ وَ هُوَ شَرُّ الاَزمِنَةِ نِسْوَةٌ کَاشِفاتٌ عَارِیاتٌ مُتَبَرِّجاتٌ مِنَ الدِّینِ دَاخِلاتٌ فِی الفِتَنِ مَائِلاتٌ اِلَی الشَّهَواتِ مُسرِعاتٌ اِلَی اللَّذَّاتِ مُستَحِلّاتٌ لِلْمُحَرَّمَاتِ فِی جَهَنَّمَ خَالِداتٌ.»
(من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 390.)
(در آخِرُ الزّمان و نزدیک شدن قیامت - که بدترین زمان‌ها است - زنانی ظاهر می‌شوند که برهنه و لخت هستند! زینت‌های خود را آشکار می‌سازند، به فتنه‌ها داخل می‌شوند و به سوی شهوت‌ها می‌گرایند! به سوی لذت‌ها می‌شتابند، حرام‌های الهی را حلال می‌شمارند و در جهنم جاودانه خواهند بود.»

سخن از امام مهدى عليه السلام و اعتقاد به وجود گرانمايه او مساءله جديد يا پديده نوظهورى نيست بلكه ريشه قرآن دارد و سابقه تاريخى آن به عصر رسالت باز مى گردد.
اين انديشه پويا و عقيده راسخ از زمان پيامبر و امامان نور عليهم السلام تاكنون همواره در جامعه اسلامى ثابت و استوار بوده است .
در آغاز كتاب برخى از آيات قرآن را كه به وجود گرانمايه حضرت مهدى عليه السلام تاءويل و تفسير گرديده است به همراه نويدهايى از پيامبر و امامان نور عليهم السلام آورديم و روشن شد كه اين آيات و روايات از ظهور مهدى نجاتبخش در واپسين حركت تاريخ و آينده جهان سخن مى گويد و با صراحت از شكوه و اقتدار و جايگاه والا و بى نظير او پيام مى دهد به گونه اى كه در تاريخ اسلام هيچ شخصيتى از نظر اقتدار و شكوه و برخوردارى از امكانات و حاكميت بر كرده زمين پس از ظهور همانند او يافت نمى شود.
اين واقعيت بخاطر انبوه رواياتى كه در مورد آن حضرت و ابعاد شخصيت والا و ظهور و نقش بى نظير اصلاحى او آمده است به گونه اى در جامعه اسلامى مشهور و معروف شده بود كه هيچ كس جراءت و جسارت انكار آن را نداشت و مساءله مهدويت براى جامعه اسلامى ، يك مساءله قرآنى و روايى و شناخته شده و قطعى بخاطر استوارى اين واقعيت عقيدتى و دينى در جامعه اسلامى بود كه در تاريخ اسلام ، از يك سو با شخصيتهايى روبرو مى شويم كه طرفداران افراطى آنان براى پيشرفت دنيوى و سياست خويش آنان را به عنوان مهدى نجاتبخش مطرح ساختند و از دگر سو با عناصرى آشنا مى شويم كه بر اثر انگيزه هاى جاه طلبانه ، وسوسه قدرت و شهرت و دنياطلبى ، به دروغ ادعاى مهدويت نموده و خود را همان مهدى نجات بخشى كه قرآن و روايات نويد آمدن او را داده است معرفى كردند.
شمار اينها طبق برخى آمارها به 50 نفر رسيده است و نكته در خور يادآورى در رابطه با اين مدعيان دروغين اين است كه اينها به اعتبار بر چهار دسته قابل تقسيم اند:
1- گروهى از اينان از نظر نسب هويت ، هدف و مذهب ناشناخته اند.
2- گروهى با كارهاى جنون آميز خوى خود را از نظرها ساقط كردند.
3- برخى نام و نشان و دعوت و پيروانشان از صفحه روزگار به گونه اى محو شده است كه نشانى از آنها نيست .
4- و برخى نيز مرده اند اما نام و يادى از آنان هست كه ما، در اين بخش نظرى گذرا به زندگى و عمل كرد دجالگرانه شمارى از آنان كه در تاريخ بدين عنوان شهرت يافته اند خواهيم افكند.

پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله درخطابه‌ی غدیر، مسئله ي مهدويت، ظهور، فرج و حکومت امام‌ زمان عليه السلام را بسيار طبيعي بيان فرموده اند.
به جز مواردي که راجع به مسئله ی امامت به صورت کلي صحبت فرموده اند ـ که امام زمان عليه السلام هم بخشي از آن می باشند ـ در چهار بخش دیگر از خطابه ي غدير اختصاصاً در مورد امام زمان عليه السلام صحبت فرموده ، و اسم مخصوص امام زمان عليه السلام را بیان فرموده اند) دو مورد به نام مهدي و دو مورد به نام قائم. ( پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله‌ در بخش ششم خطابه‌ دردو عبارت؛ در بخش دهم در يک عبارت؛ و در بخش هشتم خطابه در ضمن هجده جمله با کلمه‌ی ‌«اَلا» به معناي «آگاه باشيد» راجع به امام زمان عليه السلام صحبت فرموده اند. غير از احوالات بسيار خاص امام زمان عليه السلام ـ مانند‌ غيبت کبري‌، غيبت صغري‌، محل ظهور و… ـ موارد دیگر را پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله در ضمن بیست و یک جمله از خطابه بيان فرموده اند که به برخی از آن ها اشاره مي کنيم:
«مَعاشِرَالنّاسِ، النُّورُ مِنَ‏اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَسْلوكٌ فِي ، ثُمَّ في عَلِي بْنِ أَبي طالِبٍ، ثُمَّ فِي النَّسْلِ مِنْهُ إِلَي الْقائِمِ الْمَهْدِي الَّذي يَأْخُذُ بِحَقِّ اللَّهِ وَ بِكُلِّ حَقٍّ هُوَ لَنا، »:
«هان مردمان! نور از سوی خداوندعزّ وجلّ در جان من، سپس در جان علی ابن ابیطالب و آنگاه در نسل او تا قائم مهدی - که حق خدا و تمامی حق ما را
می ستاند - جای گرفته است ، »

ادامه »

از امام جعفر صادق (علیه السلام) نقل کرده اند که حضرت فرمودند:
کسی که دوست می­دارد از اصحاب قائم (ارواحنافداه) باشد، منتظرانه زندگی کند و بر اساس ورع و محاسن
اخلاق عمل نماید، در حالی که درمسیر انتظار ظهور گام بر می دارد… پس با تمام جدیت بکوشید و منتظر بمانید، ای گروهی که مورد رحمت ویژة خداوند قرار گرفته­ اید!
(بحارالانوار، ج52، ص140.)

شرط قرار گرفتن در شمار اصحاب و یاران ویژه امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، از دیدگاه امام صادق(علیه السلام)، سه چیز است: انتظار محوری، ورع­ مداری و اخلاق­ گرایی.

1. انتظارمحوری: انتظاری حقیقی در عرصة فردی، خانوادگی و اجتماعی که اندیشه ­ساز، جدیت­ بخش و تلاش‌ آفرین باشد؛ انتظاری سازنده، مسؤولیت ­ساز، تعهدآور و مجاهدپرور؛*

2. ورع­ مداری: عمل براساس ورع که بسی بالاتر از تقوا و پرهیزگاری است در 3 عرصة ورع فردی، ورع خانوادگی و ورع اجتماعی؛

3. اخلاق­ گرایی: عمل براساس محاسن اخلاقی در 3 عرصة فردی، خانوادگی و اجتماعی که لازمه ­اش وارستگی خود، خانواده و جامعه از تمام رذایل اخلاقی (تخلیه) و آراستگی خود، خانواده و جامعه به تمام فضایل اخلاقی (تحلیه) است.
____________

*( شهید مطهری: «انتظار فرج دوگونه است: انتظار سازنده، تحرک­ بخش و تعهد آور… و انتظار ویرانگر، بازدارنده و فلج ­کننده».)

آثارتربیتی آگاهی امام ازاعمال مردم امام زمان (عج) واسطه فیض و رحمت الهی بین خدا و بندگان است. جای تردید نیست که آن بزرگوار از کردار همه بندگان نیکوکار و بدکار آگاه می‏شود، خصوصاً این که به مسلمانان و شیعیان توجه خاص دارد و هم چون پیامبر (ص) هرگاه کار نیکی را از آنان ببیند، خدا را سپاس می‏گوید و بر هر کار بدی برایشان استغفار می‏کند. [1] .

نکته اساسی بُعد تربیتی خاصی است که توجه به آن امت پیامبر (ص) و پیروان معصومان (ع) را به نوعی مراقبت همیشگی نسبت به کردار خویش وامی‏دارد. به راستی اگر بدانیم در هر هفته یک‏بار یا دوبار، بلکه در هر روز، کارنامه هر یک از ما را به حضور مقدس ولی عصر (عج) عرضه می‏دارند، چه‏تأثیری جز تلاش در راه اصلاح نفس و بهسازی اعمال ما می‏تواند داشته ‏باشد؟
تذکر امام صادق (ع) را به عنوان حُسن ختام این بخش می‏ آوریم:

إنَّ أعْمالَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ (ص) تُعْرَضُ عَلی رَسُولِ اللّهِ کُلَّ خَمیسٍ فَلْیَسْتَحْی أحَدُکُمْ مِنْ رَسُولِ اللّهِ أنْ یَعْرِضَ عَلَیْهِ الْقَبیحَ؛ [2] .
کردار امت محمد (ص) هر پنجشنبه بر او عرضه می‏گردد، پس هر یک از شما باید از پیامبر خدا (ص) حیا کند که مبادا کارهای زشت خویش را به او عرضه‏ بدارد
***
.بحارالانوارج 17.ص150.نقل ازموعود شماره 4
بحارالانوارج17ص150ح