❀✿Taranoum✿❀

جاده ی موفقیت سر راست نیست

پیچی وجود دارد به نام شکست

دور برگردانی به نام سردرگمی

سرعت گیر هایی به نام دوستان

چراغ قرمز هایی به نام دشمنان

چراغ احتیاط هایی به نام خانواده

تایر های پنچری خواهید داشت به نام شغل

اما اگر یدکی به نام عزم داشته باشید

موتوری به نام استقامت

و راننده ای به نام خدا

به جایی خواهید رسید که موفقیت نام دارد.

بزرگترین مقام نزد خداوند درروز قیامت از آن کسی است که در روی زمین بیشتر به خیر خواهی و ارشاد مردم بپردازد.

بزرگترین پاداش از آن کسی است که برای رفع نیاز خانواده اش بکوشد.

بزرگترین حق بر مرد راپدر و مادر او وبزرگترین حق بر زن را همسر او دارد.

بزرگترین عذاب در روز قیامت برای کسی است که خداوند او را در سلطنت خود شریک کرده ، ولی او در حکومتش ظلم کند.

بزرگترین همت را مومن دارد، زیرا برای امور دنیا و آخرتش همت می کند.

بزرگترین گرفتاری نادانی است.

بزرگترین بلا، ناامیدی است.

بزرگترین خیانت ، خیانت به ملت است.

بزرگترین تسلط برخود را کسی دارد که خشم خود را ریشه کن کند و هوا و هوسش را بین ببرد.

بزرگترین نادانی ، نادانی انسان به امور خویش است.

بزرگترین ذلت آن است که انسان، طمعکار و حریص و وسوسه گر باشد.

بزرگترین گناه نزد خداوند سبحان، گناهی است که صاحبش آن را کوچک شمارد.

بزرگترین اشتباه دلبستگی به دنیاست.

بزرگترین معصیت مال مسلمانی را به ناحق در اختیار گرفتن است.

بزرگترین خطا نزد خداوند، زبان دروغ پرداز است.

بزرگترین مصیبت ، مصیبتی است که به دین وارد شود.

بزرگترین افسوس در روز قیامت برای کسی است که عدل را توصیف نماید ،ولی خلاف آن عمل کند.

بزرگترین برکت در ازدواجی است که هزینه اش کمتر باشد.

بزرگترین فسادآن است که بنده به غفلتِ ازخدا خشنود باشد که این فسادُ از آرزوی دراز و حرص و تکبر به وجود می آید.

بزرگترین تکبر خوار شمردن خلق و سبک شمردن و بی توجهی به حق است.

» خشم گرفتن، به خوارى عذر خواهى نمى ارزد.

» آن كه شنيدنِ سخنى را شكيبا نيست، سخن ها مى شنود.

» آن كه به نهايتِ خوشايندها رسيده است، بايد در انتظار نهايتِ ناخوشايندها باشد.

» مرگ، بر آرزو مى خندد!

» «هديه»، بلاى اين جهانى را مى راند و «صدقه»، بلاى آن جهانى را.

» آزاده چون آز ورزد، به بندگى درآيد و بنده چون قناعت پيشه كند آزاد گردد.

» روزى كه بر ظالم عدل مى رود، سخت تر از روزيست كه بر مظلوم ستم مى رود.

» به پشتوانۀ آن كه به پادزهر دسترسى دارى، زهر منوش!

» با حكيمان به سبكسرى منشين و با سبكسران به بردبارى!

(کشکول شیخ بهایی)