شاید در پهنه آیات قرآن، ذکری شریف تر از کریمه « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ الْعَالَمِینَ » یافت نشود. در مجامع روایی شیعه و سنی، پیرامون این ذکر عزیز، آنقدر خواص و آثار نقل شده است که به راستی انسان را در بهت و حیرت فرو می برد. مضمون برخى از روایات این است كه خداوند در قبال گفتن «الْحَمْدُ للهِ» مواهبی به بنده اش عطا می کند، که زمین و آسمان با همه وسعت اش، در برابرش اندک است. حضرات معصومین(علیهم السلام) نیز که آئینه تمام عیار حضرت باری تعالی هستند، در رفتار خود با حمد کنندگان، بذل و بخشش هایی روا داشتند که خِرد خُرد ما از فهم و پذیرش آن عاجز است.
از باب نمونه در ذیل، حکایتی شنیدنی و شگفت آور، از امام سوم شیعیان حضرت حسین(علیه السلام) خواهیم خواند که می توان از نحوه مواجهه حضرتش با گوینده ذکر « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ الْعَالَمِینَ»، بیش از پیش، به اهمیت و جایگاه والای این ذکر اعجاب آور پی برد.
موضوعات: امامان
نظر دهید » 
گوشه ای از فضائل اخلاقی امام محمد باقر (علیه السلام)
خداوند هیچ بنده اى را براى عهده دار شدن مقام امامت بر نمى گزیند و او را حجّت آشکار خویش بر آفریدگانش قرار نمى دهد، مگر آن که صفات پسندیده و مکارم اخلاق در وجود او به کمال رسیده باشد و سخن و عملش مطابق حقّ و صلاح باشد.
ابن شهر آشوب درباره امام محمد باقر (علیه السلام) مى گوید: او راست‌گوترین، گشاده روترین، بخشنده ترین و عالم‌ترین مردمان بود، همواره ذکر حقّ بر زبانش جارى بود و غذا خوردن یا صحبت با مردم مانع از ذکر وى نبود، مراتب بخشندگى و بزرگوارى آن امام در میان مردم زبانزد بود و هیچ گاه از صله دادن به برادران و دیدارکنندگان و آرزومندان به ستوه نمى آمد، بسیار خاضع و خاشع بود و همواره اهل بیت خود را به تلاوت قرآن فرمان مى داد و هر کس نمى توانست مى فرمود، ذکر بگوید.
امام محمد باقر (علیه السلام) بنده مطیع سر به فرمان حقّ بود تا آن جا که نقل شده، روزى یکى از فرزندان حضرت به شدّت بیمار بود و امام بر فراز بسترش نگران و اندوهگین به سر مى برد، ولى پس از درگذشت آن طفل، امام با رویى گشاده با مردم مواجه شد، مردم که از این امر متعجّب شده بودند از علّت آن سؤال کردند، امام (علیه السلام) فرمود: ما به زندگى بستگان خود علاقه مندیم و امیدواریم سالم بمانند و بهبودى یابند، امّا وقتى حکم خدا بر فوت آنها قرار گرفت، به آنچه او دوست مى دارد گردن مى نهیم و راضى هستیم.
موضوعات: امامان
نظر دهید » 
خاک بقیعت دل جلا، ای یادگار کربلا
قدرش فزون تر از طلا، ای یادگار کربلا
شمعی شدی در زندگی، روشن نمودی سوختی
غم ها کشیدی از بلا، ای یادگار کربلا
موضوعات: امامان
نظر دهید » پاسخ امام علی(ع) به سؤال ریاضی یک یهودی،امیرالمؤمنین(ع) در خطبه شگفت‌انگیز البیان می‌فرماید: من آنم که عمل هیچ عمل‌کننده‌ای جز با معرفت من مقبول نیست و پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: هیچگاه پروردگارم مرا به آسمان بالا نبرد و با من سخن نگفت مگر آنکه فرمود: ای محمد! علی را از جانب من سلام برسان و او را آگاه کن که وی پیشوای اولیا و نور اهل طاعت من است.
امام علی(ع) از فضایل و حسناتی برخوردار است که صورت حقیقی آن در نشئه غیب که اشراف بر عالم وجود دارد، نمایان خواهد شد، به عنوان نمونه و ذره‌ای از کهکشان فضائل امام علی(ع) اینکه آن حضرت به اراده الهی اشراف بر جمیع اموری دارد که لحظه‌ها، دقایق، ساعات، روزها، نیات، تعداد، وزن و سبکی آنان چه مُلکی و ملکوتی حتی تعداد قطرات باران‌ها و برف‌ها و جمیع اموری که در نظام عالم واقع می‌شود، خداوند به اراده ازلی‌اش این ولایت و قدرت ربانی را به او عنایت فرموده است، به همین منظور بر آن شدیم به برخی کرامات امیرالمؤمنین علی بی ابیطالب از کتاب «نشانه‌های روشن» اشاره کنیم که بخش دوم آن در ادامه می‌آید:
*کشف عددی که در آن کسر نباشد
مرد یهودی نزد امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) آمد و گفت: عددی را برای من نام ببر که نصف و یک‌سوم و یک‌چهارم و یک‌پنجم و یک‌ششم و یک‌هفتم و یک‌هشتم و یک‌نهم آن صحیح باشد و حاصل کسری نداشته باشد؟
حضرت(ع) فرمود: اگر برای تو نام ببرم مسلمان می‌شوی؟!
گفت: بله!
حضرت(ع) فرمود: عدد هفته‌ات را در عدد سالت ضرب کن.
وقتی یهودی عدد 7 را در 360 ضرب کرد، دید مسأله درست است و حاصل تقسیم آن عدد کسری نیست، ایمان آورد.(1)
حاصل ضرب عدد 7 در عدد 360، 2520 می‌شود که نصف آن 1260، یک‌سوم آن 840 ، یک‌چهارمش 630، یک‌پنجم آن 504، یک‌ششم آن 420، یک‌هفتم آن 360، یک‌هشتم آن 310، یک‌نهمش 280 و در نهایت یک دهم این عدد 252 می‌شود.
البته این مسأله، مسأله مشکلی نیست، بلکه یکی از ساده‌ترین مسائل ریاضی است، ولی سخن در بداهت و سرعت پاسخ امیرالمؤمنین(ع) است که بدون هیچ عملیاتی فوراً عدد 2520 را که حاصل ضرب 360 در 7 است جواب دادند.(2)
*خطبه آن حضرت که در آن نقطه نیست
در میان خطبه‌های آن حضرت است، خطبه‌ای که ایراد فرمودند و در آن نقطه‌ای نیست و اولش این است: «الحمد لله اهل الحمد و ماواه و له اوکد الحمد و احلاه و اسرع الحمد و اسراه و اطهر الحمد و اسماه و اکرم الحمد و اولاه , الحمدلله الملک المحمود و المالک الودود مصور کل مولود و مآل کل مطرود…».(3)
و مرحوم لواسانی در «کشکول» صفحه 25 و 26 خطبه دیگری از امیرالمؤمنین(ع) ذکر کرده‌اند که نقطه ندارد و اولش این است: «الْحَمْدُلِلّهِ الْمَلِکِ الْمَحْمودِ الْمالِکِ الْوَدودِ، مُصَوِّرِ کُلِّ مَوْلودٍ وَ مَآلِ کُلِّ مَطْرودٍ».
منبع : farsnews.com
موضوعات: امامان
نظر دهید » 
نصیحت خداوند به حضرت موسی(ع)
خداوند متعال به حضرت موسی(ع) وحی کرد: ای موسی! سفارش مرا دربارۀ چهار چیز به خاطر بسپار.
از اصبغ بن نباته نقل شده است که گفت، امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود: خداوند متعال به حضرت موسی(ع) وحی کرد: ای موسی! سفارش مرا دربارۀ چهار چیز به خاطر بسپار؛
1. تا ندانی که گناهانت را آمرزیده اند به عیب دیگران نپرداز.
2. تا ندانی که گنجهای خدا تمام شده غم روزی مخور.
3. تا نبینی که ملک و پادشاهی من از دست رفته به دیگری امیدوار نباش.
4. تا مردۀ شیطان را نبینی از مکرش ایمن مباش.
منابع:
زبده الاحادیث، جلداول، ص44-45
نصایح، نوشته مرحوم ایت الله مشکینی
المواعظ العددیه
احادیث الطلاب، احادیث امیرالمومنین(ع)
آموزه های اخلاقی در کلام معصومین(ع)
موضوعات: امامان
1 نظر » << 1 ... 27 28 29 ...30 ...31 32 33 ...34 ...35 36 37 ... 39 >>
