❀✿Taranoum✿❀

اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

مَا مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ جُنَّةً حَتَّى يَعْمَلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً فَإِذَا عَمِلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً انْكَشَفَتْ عَنْهُ الْجُنَنُ فَيُوحِي اللَّهُ إِلَيْهِمْ أَنِ اسْتُرُوا عَبْدِي بِأَجْنِحَتِكُمْ فَتَسْتُرُهُ الْمَلَائِكَةُ بِأَجْنِحَتِهَا قَالَ فَمَا يَدَعُ شَيْئاً مِنَ الْقَبِيحِ إِلَّا قَارَفَهُ حَتَّى‏ يَمْتَدِحَ إِلَى النَّاسِ بِفِعْلِهِ الْقَبِيحِ فَيَقُولُ الْمَلَائِكَةُ يَا رَبِّ هَذَا عَبْدُكَ مَا يَدَعُ شَيْئاً إِلَّا رَكِبَهُ وَ إِنَّا لَنَسْتَحْيِي مِمَّا يَصْنَعُ فَيُوحِي اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ أَنِ ارْفَعُوا أَجْنِحَتَكُمْ عَنْهُ فَإِذَا فُعِلَ ذَلِكَ أَخَذَ فِي بُغْضِنَا أَهْلَ الْبَيْت‏…»

هيچ بنده نيست جز آن كه چهل پوشش بر او كشيده است تا آنكه چهل گناه كبيره كند و هر گاه چهل گناه كبيره كند، همه پرده‌ها از او كنار روند و خدا به آنان (فرشته ‏ها) وحى كند با بال‌های خود، بندۀ مرا بپوشانيد (و آبروى او را حفظ كنيد) و فرشته ‏ها با بال‌های خود از او پرده پوشى كنند، اما آن بنده هيچ كار زشتی را باقی نمی‌گذارد كه مرتكب نشده باشد تا جايی كه به گناهان خود افتخار می‌كند، پس (در اين هنگام كه او به گناه كردنش افتخار كرد) فرشته‌ها گويند:

پروردگارا! اين بنده گناهی را باقی نگذاشته كه مرتكب نشده باشد و ما از آنچه انجام می‌دهد شرمساريم، پس خدای عز و جل به آنها وحى می‌كند كه بال‌هایتان را از روى او برداريد وقتی چنين شود او بعض ما اهل بيت را به دل می‌گيرد…

اصول كافی، ج2، ص 279

تا زمانی كه انسان به گناهش افتخار نكند و از ارتكاب گناه پشيمان باشد و نسبت به گناهش محبت نداشته باشد و از آن بيزار باشد،‌ حب اهل بيت نابود نمی‌شود! اما اگر به گناه علاقه‌ پيدا كرد و از گناهانش بيزار نبود و خدايی نكرده به گناه كردنش افتخار كرد، حب اهل بيت در قلبش تبديل می شود به بغض اهل بيت، چرا كه خداوند بنا به فرموده معصومين عليهم السلام حب گناه و حب اهل بيت را در يك دل جمع نمی‌كند!

البته اگر انسان ببيند كه با هر بار ارتكاب به گناه حساسيتش نسبت به آن گناه كمتر می‌شود و كمتر از دفعه قبل كه اين گناه را انجام داده بود از كارش پشيمان می‌شود بايد بداند كه قلبش در معرض خطر بزرگيست كه در نهايت با ادامه اين روند نابودی حب اهل بيت را برايش به دنبال خواهد داشت! و اين يعنی خسران ابدی…

روزى ابلیس (شیطان) در گوشه مسجد الحرام ايستاده بود. حضرت رسول صلى الله عليه و آله هم سرگرم طواف خانه كعبه بودند. وقتى آن حضرت از طواف فارغ شد، ديد ابليس ضعيف و نزار و رنگ پريده ، كنارى ايستاده است ، فرمود: اى ملعون ! تو را چه مى شود كه چنين ضعيف و رنجورى ؟!
گفت : از دست امت تو به جان آمده و گداخته شدم . فرمود: مگر امت من با تو چه كرده اند؟
گفت : يا رسول الله ! چند خصلت نيكو در ايشان است ، من هر چه تلاش مى كنم اين خوى را از ايشان بگريم نمى توانم . فرمود: آن خصلت ها كه تو را ناراحت كرده كدام اند؟

1 هنگامیکه به هم می رسند سلام می کنند.
2 با هم مصافحه می کنند.
3 برای هر کاری که می خواهند انجام دهند ان شاالله می گویند.
4 از گناه استغفار می کنند.
5 تا نام حضرت محمد (ص) را می شنوند صلوات می فرستند.
6 ابتدای هرکاری بسم الله الرحمن الرحیم می گویند.

(منبع: انورالمجالس، ص40)

«غیرت» یکی از کمالات انسانی است که دست پرتوان آفرینش، اسباب آن را در وجود آدمی تعبیه کرده است. غیرت‌ورزی در حد عالی آن، لازمه انسانیت آدمیان مخصوصاً مۆمنان پرهیزکار است.

علمای اخلاق نیز «غیرت» را چنین تعریف کرده‌اند، غیرت و حمیت، یعنی تلاش در نگهداری آنچه که حفظش ضروری است، این صفت در قالب مطلوبش از شجاعت، بزرگ‌منشی و قوت نفس انسان سرچشمه می‌گیرد و یکی از ملکه‌های نفسانی انسان و سبب مردانگی است و مردِ بی غیرت، از زمره مردان خارج است. البته در کنار اهمیت و توجهی که به این صفت در دین ما شده، در عین حال از برخی غیرت‌های بی جا نیز بر حذر داشته شده است.

پیامبر خدا(ص) در معرفی و توصیف غیرت‌های بی‌جا چنین می‌فرمایند: «غیرتی هست که خدا دوست دارد و غیرتی هست که دوست ندارد. غیرتی که آن را دوست دارد، غیرت‌ورزی در تهمت و بدگمانی است و غیرتی که دوست ندارد، غیرت نشان دادن در جایی است که بدگمانی و تهمت در بین نباشد 1».

امام علی(ع) نیز در سفارش به فرزندش امام حسن(ع) فرمودند: «از غیرت نابجا (نسبت به زنان) بپرهیز که آن، زن سالم را به بیماری می‌کشاند و پاک‌دامن را به بدگمانی (و اندیشه گنه‌کاری)، بلکه درباره آنان محکم کاری کن. آن گاه اگر عیبی دیدی، در مجازات کوچک و بزرگ درنگ مکن 2».

در حدیثی دیگر امام صادق(ع) فرمودند: «در حلال، غیرت و تعصّب نیست …3».

امیر مۆمنان علی(ع) همچنین می‌فرمایند: «خداوند برای مۆمن، غیرت می‌ورزد، پس او نیز باید غیرت آورد. هر کس غیرت نورزد، دلش وارونه است 4».

1- کنز العمّال: 7067 منتخب میزان الحکمة: 438

2- بحارالأنوار: 77 / 214 / 1 منتخب میزان الحکمة: 438

3- الکافی: 5 / 537 / 1 منتخب میزان الحکمة: 438

4- بحارالانوار، ج 79، ص 115.

عن ابی الحسن الرضا(ع) قال:

ان الله عز و جل امر بثلاثة مقرون بها ثلاثة اخری:
امر بالصلاة و الزکاة، فمن صلی و لم یزک لم تقبل منه صلاته
و امر بالشکر له و للوالدین، فمن لم یشکر والدیه لم یشکر الله،
و امر باتقاء الله و صلة الرحم، فمن لم یصل رحمه لم یتق الله عز و جل.

امام رضا(ع) فرمود:

خداوند متعال فرمان داده سه چیز همراه سه چیز دیگر انجام گیرد:
1 - به نماز همراه زکات فرمان داده است،
پس کسی که نماز بخواند و زکات نپردازد نمازش نیز پذیرفته نمی شود.

2 - به سپاسگزاری از خودش و پدر و مادر فرمان داده است،
پس کسی که از پدر و مادرش سپاسگزاری نکند، خدا را شکر نکرده است.

3 - به تقوای الهی فرمان داده و به صله رحم،
پس کسی که صله رحم انجام ندهد تقوای الهی را هم بجا نیاورده است.

بحار الانوار، جلد 74، ص 77.