یا رب، شهیدان از شهادتها چه دیدند
از ما بریده سوی تو هجرت گزیدند
در جبهـه ها پیـکار مرگ و زندگانی
مزد شهـادتـها، حیات جـاودانـی
پیـرایه وابستـگی از تن بریـدند
آزاد گردیدند و سویت پر کشیدند
درمرگِ سرخِ عاشقانْ هرگز فنا نیست
هر لاله خونینْ کفنْ زآنها نشانیست
آنانـکه سـوی یارشـان پرواز کردند.
از پای جان، بند اسـارت، باز کردنـد
در جامِ خونِ خودْ جـمالِ یار دیدند
از شوق، آهنگ سفر را ساز کردند.
ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﮔﺮ: ﺗﺮﮐﺶ ﺧﻤﭙﺎﺭﻩ سینهاش ﺭُﻭ ﭼﺎﮎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺭﻭی ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺯﻣﺰﻣﻪ میکرﺩ.
ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭُﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺵ.
ﺩﺍﺷﺖ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺴﺎﺷﻮ میزﺩ.
ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ آﺧﺮ ﭼﻪ ﺣﺮفی ﺑﺮﺍی ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺭی.
ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺸﻮﺭﻡ ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﻭﻗتی ﺑﺮﺍی ﺧﻂ مقدم ﮐُﻤﭙُﻮﺕ میفرستن،
ﻋﮑﺲ ﺭُﻭی ﮐﻤﭙﻮﺕﻫﺎ ﺭﻭ ﻧَﮑﻨﻦ!
ﮔﻔﺘﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﺿﺒﻂ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﻳﻪ ﺣﺮﻑِ ﺑﻬﺘﺮی ﺑﮕﻮ.
ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻨﺎﺯی ﮔﻔﺖ: آﺧﻪ ﻧﻤﻴﺪﻭنی، ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﻬﻢ، ﺭُﺏ ﮔﻮﺟﻪ ﺍﻓتاده…!
و لحظاتی بعد چشمانش را بست، لبخندی زد و شهید شد…………”
شهید رضا قنبری، معروف به “شهید خندان”
تهران سال 1364
ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ
ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻠﻨﺪ !
ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﭼﺮﺍﻍ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ !
ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﻬﺪﺍ ، ﺗﺎﻭﺍﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺧﺎﻙ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﻧﻔﺴﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ؛
ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ،ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻬﻴﺐ ﺯﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻳﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ .
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ
ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺼﺪﺭ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﭘﺮ ﺭﻭﻧﻖ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻨﺪ .
ﻭﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ
ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ !
ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍُﺣُﺪ ﻧﯿﻤﻪ ﺍﯼ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻏﻨﯿﻤﺖ ، ﻫﺰﯾﻤﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺭﻗﻢ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺯﺭﻕ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺁﺭﺍﻣﺶ ، ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﻧﺎﻓﺬﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ !
ﭘﺲ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﺎﺷﯿﻢ شادی ارواح طیبه شهدا صلوات