❀✿Taranoum✿❀

مرحوم حاج محمد علی فشندی نقل می‌کرد:
در مسجد جمكران قم اعمال را به جا آورده، با همسرم می‌آمدم.
دیدم آقایی نورانی داخل صحن شد و قصد دارد به طرف مسجد برود.

با خودم گفتم:
«این سید در این هوای گرم تابستان، از راه رسیده و تشنه است».

ظرف آبی به دست او دادم تا بنوشد؛ پس از آن‌كه ظرف آب را پس داد، گفتم:
«آقا شما دعا كنید و فرج امام زمان را از خدا بخواهید، تا امر فرجش نزدیك شود».

فرمود:
«شیعیان ما به اندازه آب خوردنی، ما را نمی‌خواهند. اگر بخواهند، دعا می‌كنند و فرج ما می‌رسد».
 

غوغاى انفجار جمعیّت: بر اساس روایات معتبر، و در تمام مذاهب اسلامى، رشد جمعیّت و تكاثر اولاد از سوى رسول گرامى اسلام(ص)، مورد تأكید قرار گرفته و در این روایات، با عبارت هاى گوناگون، به رشد جمعیّت، توصیه و سفارش شده است:

1 - ازدواج كنید.

2 - به خاطر ترس از عائله، ازدواج را ترك نكنید.

3 - زاد و ولد كنید.

4 - با زاد و ولد، زمین را به تسبیح و تهلیل، سنگین سازید.

5 - رسول خدا(ص) به زیادى شما بر دیگر امّت ها مباهات مى‏كند. حتّى به جنین سقط شده شما.

6 - روزىِ فرزندان شما را خداوند مى‏دهد.

7 - با زنان زاینده ازدواج كنید.

8 - از ازدواج با زنان عقیم بپرهیزید. و…

...

این روایات بى‏آنكه قیدى براى زمان و مكان داشته باشند و یا صفت اولاد را بیان كنند، بطور مطلق بر زاد و ولد ترغیب و تأكید كرده‏اند. و بدون شك رسول گرامى اسلام(ص) كه مهبط وحى است، به آیات الهى توجّه داشته است كه: أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا * أَحْیَاء وَأَمْوَاتًا * وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاكُم مَّاء فُرَاتًا * وَیْلٌ یوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِینَ [مرسلات:25- 28]، (مگر زمین را محلّ اجتماع نگردانیدیم؟ چه براى مردگان چه زندگان. و كوه‏هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم. آن روز واى بر تكذیب‏كنندگان.) حتماً این نكته را هم از نظر دور نداشته‏اند كه روزىِ اولاد به ‏دست خداست و نیاز به تدبیرى مانند كشتن فرزند ندارد: وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیَّاكُم [اسراء / 31]، (و از بیم تنگدستى فرزندان خود را مكشید. ماییم كه به آنها و شما روزى مى‏بخشیم)

اكنون مى‏پرسیم: در كجاى اسلام آمده است كه اگر مشكلِ اقتصاد و مسكن و مدرسه و… داشتید، به جاى اندیشه درست و تدبیر در امور، باید صورت مسأله را خراب كرده و به قلع و قمع جمعیّت بپردازید و جلوى رشد جمعیّت را بگیرید؟ امام صادق(ع) فرمودند: پیامبر اكرم(ص) فرموده است، فرزند زیاد داشته باشید كه من فردا - ى قیامت - به زیادى شما مباهات مى‏كنم اگر این گونه است، پس روایاتى مانند: مَنْ تَرَكَ التّزویجَ مَخافَةَ الْعیلةِ فَقَدْ اَساءَ الظّنَّ باللّه[الکافى، ج‏5، ص‏330.]، و مَنْ تَرَكَ التّزویجَ مَخافَةَ الْفَقْرِ فقَدْ اَساءَ الظّنَّ باللّهِ، فَاِنَّ اللّهَ یَقُولُ: إِن یَكُونُوا فُقَرَاء یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ [نور،32]، و ده‏ها روایت معتبر و قوى با همین مضامین را توجیه‏گران، چگونه توجیه مى‏كنند؟ و آیا هر نفْسى داراى رزقى مقرّر است یا خیر؟ و آن خدایى كه برایش آن‏همه صفات برمى‏شمردند، كجاست؟! آیا او را ناتوان و دست‏بسته پنداشته‏اند؟! وَقَالَتِ الْیَهُودُ یَدُ اللّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَیْدِیهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ یُنفِقُ كَیْفَ یَشَاء [مائده،64]،(و یهود گفتند: دست خدا بسته است. دست هاى خودشان بسته باد. و به [سزاى‏] آن چه گفتند، از رحمت خدا دور شوند. بلكه هر دو دست او گشاده است، هر گونه بخواهد مى‏بخشد) آیا این آیات و ادلّه را هم در راستاى سیاست خود توجیه كنیم؟ یا آن ها را سنّت هایی متروک به حساب آوریم؟ نكند دست از دینمان برداشته‏ایم و به‏ دین دیگرى در آمده‏ایم و دست خدا را بسته میدانیم و خود خبر نداریم، و به همین جهت، این‏گونه تحلیل‌هاى نابخردانه مى‏كنیم! راستى اگر مشیّت خداوند این‏گونه باشد كه براى آزمایش، و یا مجازات ما در فاصله گرفتن از خدا و اولیای برحق الهی و عترت پیامبر، مارا به انحاء مشكلات همچون مشكل اقتصادى مبتلا كند، راه حلّ آن چیست؟ آیا باید صورت مسأله را پاك یا خراب كرد، و یا به فكر راه حلّ مسأله بود؟ و اگر كنترل موالید جوابگوى مشكلات نبود و براى رسیدن به توسعة موهوم، كافى نبود و مشكل هم چنان باقى ماند، ـ همانگونه كه باقی است بلكه شدیدتر است ـ چه باید كرد؟ آیا مى‏توانیم در این صورت به كشتار جمعیّت بپردازیم؟ آیا پیامبر گرامى اسلام، هنگام محاصره اقتصادى كه در شعب ابى‏طالب در سخت‏ترین شرایط بودند، تدبیرشان این بود كه چون در محاصره اقتصادى هستیم، كسى زاد و ولد نكند؟ البتّه تدبیر اقتصادى را تا آنجایى كه به تصرّف در حكومت و خلقت حضرت حق نیانجامد، آن هم تصرّفى كه شدیداً از آن نهى شده و حتّى به خلافش امر شده است، انكار نمى‏كنیم. فرزند نه تنها جا را بر كسى تنگ نمى‏كند بلكه به عنوان یك بازو مطرح است. خداوند در قرآن مى‏فرماید: فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا. وَیُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا، (و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید كه او همواره آمرزنده است. و شما را به اموال و پسران، یارى كند، و برایتان باغ ها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد) جریان حضرت یوسف على نبیّنا و آله و(ع) را در قرآن خوانده‏ایم. آنگاه كه خواب پادشاه را تعبیر مى‏كند و مى‏فرماید: هفت سال پیاپى زراعت كنید. آن چه را كه درو مى‏كنید، در خوشه‏اش باقى گذارید، مگر اندكى از آن را، كه بخورید. پس از این هفت سال، هفت سال سخت و (قحط) پیش مى‏آید كه باعث مى‏شود مردم هر آن چه گندم را كه ذخیره كرده‏اید، بخورند، مگر اندكى از آن كه نگه مى‏دارید. پس از این هفت سال، سالى خواهد آمد كه به استغاثه مردم جواب داده خواهد شد و از قحطى نجات پیدا خواهند كرد. تدبیر اقتصادى حضرت یوسف(ع) در خشك‏سالى را بنگرید! با آن كه شرایط آن زمان بسیار سخت‏تر بود، امّا او هرگز به خاطر قحطى و كمبود گندم، مردم را به قطع نسل و كنترل آن سفارش نكرد، و با استفاده از نفوذش، تحلیل هاى كذایى را به‏خورد مردم نداد. راه نجات ما در این است که آن چه را خداى متعال و پیامبر گرامیش و ائمّه هدى علیهم السلام به ما امر كرده‏اند، نصب العین قرار داده و به آن عمل كنیم، و جز این، هیچ راه دیگرى نداریم. اگرچه روشنفکر مآبانه، برای سرباززدن از این امر، بهانه بتراشیم! باید پس از قهر با خدا و اولیای خدا، و خود را واجد قدرت دیدن، دوباره با خدا و اولیایش آشتی کنیم. و گریزی از این امر نیست. فرهنگ قناعت را نیز نادیده نمى‏گیرم و روایات آن‏را بر دیده مى‏نهم و معتقدم كه در فرهنگ ما به علّت هاى مختلف، تضییع مواد غذایى، آب، پوشاك، سوخت، و… بسیار زیاد است. و این حاصلِ همان آموزش هاى رفاه طلبانه‏اى است كه به شیوه غلط از سوى كارشناسان پیشنهاد مى‏شود و در فیلم ها و سریال های صدا و سیما، شاهد تبلیغات عملی پرحجم آن هستیم. فرزند نه تنها جا را بر كسى تنگ نمى‏كند بلكه به عنوان یك بازو مطرح است. خداوند در قرآن مى‏فرماید: فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا. وَیُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا [نوح،10/12]، (و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید كه او همواره آمرزنده است. و شما را به اموال و پسران، یارى كند، و برایتان باغ ها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد.) این سخن، خطاب خداوند به امت اسلام است كه اگر از پروردگارتان طلب آمرزش كنید، بوسیله اموال و فرزندان، شما را یارى مى‏كند. و این حقیقت، كه انكارش تكذیب خدا و قرآن است، با توهّمات مجریان سیاست كنترل موالید كه فرزند زیادى - آن هم از دو یا سه‏تا بیشتر - جا را بر سایرین تنگ مى‏كند، مغایر است. زیرا خداوند در آیه‏اى دیگر فرموده است كه: ما زمین را براى مرده و زنده، فراگیر آفریدیم.

در صحیفه سجّادیّه دعاى 25 مى‏خوانیم: وَ اَعِنّى عَلى تَربیَتِهِم و تَأْدیبِهِم و بِرِّهِم، و هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ مَعَهُمْ اَوْلاداً ذُكُوراً، وَاجْعَلْ ذلكَ خَیْراً لى، وَاجْعَلْهُمْ لى عَوناً عَلى ما سَأَلْتُكَ، (و مرا بر تربیت و تأدیب و نیكى به فرزندانم یارى فرما، و علاوه بر فرزندانى كه دارم از جانب خودت فرزندان پسر به من عطا كن. و این را براى من باعث خیر قرار بده، و فرزندانم را براى آن چه كه از تو درخواست كردم، یار و یاورم گردان…)این دعا، كلام معصوم مطلق، حضرت سیّدالسّاجدین(ع) است، آن بزرگوار، براى تربیت فرزندانش، از خدا كمك مى‏جوید، ولى ما از بیگانه. او از خدا مى‏خواهد كه علاوه بر اولادى‏كه دارد، فرزندان پسر به او عطا كند تا یار و یاورش باشند. ولى ما مى‏گوییم فرزند زیادى جارا بر دیگران تنگ كرده و زندگى‏را غیر قابل تحمّل مى‏كند! تفاوت از کجاست تا به کجا؟! آن چه را فراموش کرده و در پى آن نیستیم، و به آن بهایى نمى‏دهیم، تصحیح اعتقادات خویش است. چرا به سوى كسانى كه خداوند آنان را حلاّل مشكلات و ولىّ نعمت و پناهگاه ما قرار داده است، توجّه نمى‏كنیم؟ روزىِ اولاد به ‏دست خداست و نیاز به تدبیرى مانند كشتن فرزند ندارد: وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیَّاكُم،(و از بیم تنگدستى فرزندان خود را مكشید. ماییم كه به آنها و شما روزى مى‏بخشیم) با وجود روایات فراوانى كه از طریق شیعه و غیر شیعه نقل شده و حاكى از رجحان اولادخواهى و كثرت نسل است، چگونه مى‏توان گفت كه رشد جمعیّت و كمبود جمعیّت، نه اسلامى است و نه غیر اسلامى، و منتسب كردن آن به اسلام، امرى دروغ و كذب است؟ قطعا این انكار، اگر از روى علم باشد، تكذیب حقایق اسلامى بوده و دروغ و كذب است! سفارش اسلام به كثرت نسل، زبانزد خاصّ و عام است. این مسأله آنقدر درباره اش روایت رسیده که حتی پیرزنهای کور هم از آن آگاهند. اكنون جهت یادآورى، به چند روایت در خصوص كثرت نسل مسلمانان، و ازدواج به ‏خاطر تناسل اشاره مى‏كنم. روایات به این مضامین بیش از آن است كه در این مختصر بگنجد ولى از باب نمونه تعدادى از آن ها را ذكر مى‏كنم: امام صادق(ع) فرمودند: پیامبر اكرم(ص) فرموده است، فرزند زیاد داشته باشید كه من فردا - ى قیامت - به زیادى شما مباهات مى‏كنم.كافى، ج6، ص2، ح3 امیر المۆمنین على(ع) فرمودند: ازدواج كنید كه ازدواج، سنّت پیامبر خداست. رسول خدا(ص) همواره مى‏فرمودند: هر كس دوست دارد از سنّت من پیروى كند، یكى از سنّت هاى من، ازدواج است. و فرزند طلب كنید كه فردا - ى قیامت - من به زیادى شما امّت بر دیگر امّت ها مباهات مى‏كنم. وسایل الشّیعه، ج20، ص15، ح24903، باب1

نشسته ام بنویسم که غصه ها دارم
دوباره شوق سفر سوی کربلا دارم

هوای دیدن ارباب هم هوای حرم
هوای روضه ی جانسوز کربلا دارم

تمام دل خوشی ام در جهان فقط این است
به سینه ام غم ارباب با وفا دارم

نشسته ام بنویسم برایتان آقا
نشسته ام بنویسم فقط تو را دارم

نشسته ام بنویسم مرا حرم ببرید
که غیر کرببلا من مگر کجا دارم؟

نشسته ام بنویسم برای این دل تنگ
دوباره خاطره هایی که از شما دارم

کنار قتلگه ات روضه،گریه ، یادت هست
اللهم الرزقنا کربلا به حق الحسین..