❀✿Taranoum✿❀

آفرينش حضرت آدم (ع)
در قرآن 17 بار سخن از حضرت آدم - عليه السلام - به ميان آمده.(1) در اين جا به بخشي از زندگي ايشان كه در قرآن آمده با توجه به روايات و گفتار مفسران، اشاره مي‌كنيم:
خبر از آفرينش خليفه خدا به فرشتگان
خداوند اراده كرد تا در زمين خليفه و نماينده‌اي كه حاكم زمين باشد قرار دهد، چرا كه خداوند همه چيز را براي انسان آفريده است.(2) موقعيت و لياقت انسان را به گونه‌اي قرار داده تا بتواند به عنوان نماينده خدا در زمين باشد.
خداوند قبل از آن كه آدم - عليه السلام - پدر انسانها را به عنوان نماينده خود در زمين بيافريند، اين موضوع بسيار مهم را به فرشتگان خبر داد. فرشتگان با شنيدن اين خبر سؤالي نمودند كه ظاهري اعتراض گونه داشت و عرض كردند:
«پروردگارا! آيا كسي را در زمين قرار مي‌دهي كه:
1. فساد به راه مي‌اندازد؛
2. و خونريزي مي‌كند؛
اين ما هستيم كه تسبيح و حمد تو را به جا مي‌آوريم، بنابراين چرا اين مقام را به انسان گنهكار مي‌دهي نه به ما كه پاك و معصوم هستيم؟»
خداوند در پاسخ آنها فرمود: «من حقايقي را مي‌دانم كه شما نمي‌دانيد».(3)
خداوند همه حقايق، اسرار و نامهاي همه چيز (و استعدادها و زمينه‌هاي رشد و تكامل در همه ابعاد) را به آدم - عليه السلام - آموخت. و آدم - عليه السلام - همه آنها را شناخت.
آن گاه خداوند آن حقايق و اسرار را به فرشتگان عرضه كرد و در معرض نمايش آنها قرار داد و به آنها فرمود: «اگر راست مي‌گوييد كه لياقت نمايندگي خدا را داريد نام اينها را به من خبر دهيد، و استعداد و شايستگي خود را براي نمايندگي خدا در زمين، نشان دهيد.»
فرشتگان (دريافتند كه لياقت و شايستگي، تنها با عبادت و تسبيح و حمد به دست نمي‌آيد، بلكه علم و آگاهي پايه اصلي لياقت است از اين رو) با عذرخواهي به خدا عرض كردند: «خدايا! تو پاك و منزّه هستي، ما چيزي جز آن چه تو به ما آموخته‌اي نمي‌دانيم، تو دانا و حكيم مي‌باشي».(4)

صفحات: 1· 2

حکمت لقمان چگونه باعث آزادی او شد؟

لقمان حکیم بنده ای حبشی بود که در زمان حضرت داوود (ع) زندگی می کرد . او به دست مردی از بنی اسرائیل آزاد شد و در اخبار چند علت برای آزادی او ذکر شده است که به طور خلاصه این چنین است:

1- یک روز در سرای خواجه ی او گوسفندی را کشتند . خواجه به لقمان گفت برو و بهترین قسمت بدن او را برای من بیاور لقمان رفت و دل و زبان آن گوسفند را آورد . روزی دیگر که گوسفندی دیگر را کشتند خواجه به لقمان گفت برو و بدترین قسمت آن را برای من بیاور. لقمان رفت و دوباره دل و زبان آن را بیاورد. خواجه به او گفت چگونه است که وقتی بهترین قسمت بدن او را خواستم دل وزبان او را آوردی و وقتی هم که بدترین قسمت بدن او را خواستم باز هم دل و زبان را آوردی ؟ ولقمان گفت زیرا در جسم مردم از این دو چیز بهتر و از این دو چیز بدتر وجود ندارد . خواجه از این گفته خوشش آمد و گفت حیف است که تو بنده باشی برو که دیگر آزادی.

2- می گویند وقتی که زمان کشت رسید خواجه لقمان را بالای سر برزگران فرستاد و به او گفت فلان جا را گندم بکار و فلان جا را جو بکار و فلان جا را ارزن و فلان جا را هم کنجد بکار. لقمان به برزگران سپرد که آن جا را که خواجه گفته بود گندم بکارند جو کاشتند . هنگام رسیدن محصول خواجه به نظاره ی کشت آمد به جو که رسید گفت مگر نگفته بودم که این جا را گندم بکار؟ لقمان گفت بله ولی جو کاشتیم فکر کردیم می توانیم گندم درو کنیم . خواجه گفت تو نمی دانی وقتی که جو به کاری نمی توانی گندم درو کنی؟ لقمان گفت : ای خواجه تو نمی دانی که اگر امروز معصیت کنی فردا نمی توانی به بهشت روی؟ و خواجه با این حکمت به خود آمد توبه کرد و لقمان را هم آزاد کرد.

صفحات: 1· 2

۱. یاد کردن خدا از بنده‎ خود:

خداوند در سوره طه می فرماید:«اقم الصلوه لذکری»[1] نماز ذکر و یاد خداست. این آیه وقتی در کنار این آیه شریفه«فاذکرونی اذکُرکم …..»[2] تفسیر شود این نتیجه را افاده می کند که وقتی عبد بیاد حق باشد حق هم به یاد او خواهد بود.[3]

مفسرین در ذیل آیه شریفه«فاذکرونی اذکرکم» در بیان اینکه «مراد از یاد آوری بندگان چیست؟ بیانات متنوعی را ذکر کردند که از جمله آن موارد عبارت است از:

الف: مرا در «دنیا» یاد کنید تا شما را در «جهان دیگر» یاد کنم.

ب: مرا به «دعا» یاد کنید تا شما را به اجابت یاد کنم (این استجابت می تواند هم در دنیا و هم در بزرخ و هم در قیامت نصیب بنده شود)

ج: مرا به هنگام وفور نعمت یاد کنید تا شما را در سختی ها یاد کنم (این سختی هم اعم است)[4]

۲. نائل شدن به مقام شفاعت کبری:

خداوند در سوره‎ی اسری خطاب به وجود نازنین رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ می فرماید:

«وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَهً لَکَ عَسی أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً»

ترجمه: و بعضی از شب را بیدار باش و تهجد کن که این نماز شب، تنها بر تو واجب است، باشد که خدایت به مقامی محمود (شفاعت) مبعوث گرداند. پس ثمره و نتیجه این برنامه‎ی الهی، رسیدن به مقام محمود است و روایات فریقین در ذیل آیه، مقام محمود را به عنوان مقام شفاعت کبری تفسیر کرده است که رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در روز قیامت در آن مقام قرار می گیرد.[5]

۳. دریافت اجر الهی و باز یافتن به آرامش کامل:

در سوره بقره حقتعالی می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَقامُوا الصَّلاهَ وَ آتَوُا الزَّکاهَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ»[6]

در پرتو ایمان و عمل صالح و برپاداشتن نماز و ….. مستحق دو جایزه می شوند:

۱. دریافت پاداش(لهم اجرهم ….)

۲. بهره مندی از آرامش کامل (لا خوف …..) که هیچ اضطراب و غمی به همراه آن وجود ندارد.

صفحات: 1· 2

روز ملّی مبارزه با استکبار

روز 13 آبان، یادآور حوادث مهمی است که در شکل گیری انقلاب اسلامی و بیرون راندن مظهر استکبار یعنی آمریکا از ایران نقش اساسی داشتند. در روز 13 آبان 1343، مأموران رژیم شاه، حضرت امام خمینی(ره) را در قم دستگیر و به دستور آمریکا، به ترکیه تبعید کردند. در روز 13 آبان 1357، دانش آموزان تهرانی در اعتراض به دخالت های آمریکا در ایران، راه پیمایی کردند، ولی دژخیمان رژیم شاه، به آنان حمله کرد و آنان را به خاک و خون کشید. در روز 13 آبان 1358، دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، لانه ی جاسوسی آمریکا را در تهران تسخیر کردند و جاسوسان آمریکایی را به گروگان گرفتند. بدین ترتیب، مبارزه ی ضد آمریکایی مردم ایران، ابعاد جدیدتری پیدا کرد. بنابراین، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، این روز را به روز «ملّی مبارزه با استکبار» نام گذاری کردند.

صفحات: 1· 2

الهی!

گر زارم، دَر تو زاریدَن خوش است،

وَر نازم،به تو نازیدَن خوش است.

الهی! شاد بدانم، که بر درگاه تو می زارم،

بر امید انک روزی در میدان فضل، به تو نازم. تو! من فاپذیری و من فا تو پردازم.

یک نظر در من نگری، و دو گیتی به آب اندازم.

(ج اوّل، ص۱۱۳ـ۱۱۴، در تفسیر البقره)