❀✿Taranoum✿❀

یازده دلیل برای اهل نماز و دعا نبودن در بیان امام سجاد علیه السلام

قسمتی از دعای ابوحمزه ثمالی：

خدایا هرگاه گفتم مهیا و آماده شدم‏ و در پیشگاهت به نماز ایستاد و با تو راز گفتم،چرتى بر من افکندى،آنگاه که وارد نماز شدم،و حال راز گفتن را از من گرفتى آنگاه که با تو رازونیاز کردم،مرا چه شده؟هرگاه گفتم نهانم شایسته شد،و جایگاهم به‏ جایگاه توبه‏کنندگان نزدیک گشته برایم گرفتارى پیش آمد،بر اثر آن گرفتارى پایم لغزید،و میان من و خدمت به تو مانع شد. سرور من شاید مرا از درگاهت رانده‏اى،و از خدمتت عز نموده‏اى،یا مرا دیده‏اى که حقّت را سبک‏ مى‏شمارم پس از پیشگاهت دورم ساختى،یا شاید مرا روى‏گردان از خود مشاهده کردى،پس مرا مورد خشم قرار دادى یا شاید مرا در جایگاه دروغگویان یافتى،پس به دورم انداختى،یا شاید مرا نسبت به نعمتهایت ناسپاس دیدى،پس محرومم نمودى،یا شاید مرا از همنشینى دانشمندان غایب یافتى،پس خوارم نمودى،یا شاید مرا در گروه غافلان دیدى،پس از رحمتت‏ ناامیدم کردى،یا شاید مرا انس یافته با مجالس بیکاره‏ها دیدى.پس مرا به آنان واگذاشتى،یا شدى دوست نداشتى دعایم را بشنوى پس دورم نمودى،یا شاید به خاطر جرم و جنایتم کیفرم نمودى، یا شاید براى کمى‏ حیایم از تو مجازاتم نمودى،پس اگر پروردگارا عفو کنى،سابقه اینکه از گناهکاران پیش ار من گذشته‏اى طولانى است

اول:روی گردانی خدا از بنده: لَعَلَّکَ عَنْ بَابِکَ طَرَدْتَنِی وَ عَنْ خِدْمَتِکَ نَحَّیْتَنِی

دوم:سبک شمردن حقوق خداوند:أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی مُسْتَخِفّا بِحَقِّکَ فَأَقْصَیْتَنِی

سوم:روی گردانی عاصیانه بنده از خداوند: أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی مُعْرِضا عَنْکَ فَقَلَیْتَنِی

چهارم:دارا بودن صفت ناپسند دروغگویی:أَوْ لَعَلَّکَ وَجَدْتَنِی فِی مَقَامِ الْکَاذِبِینَ [الْکَذَّابِینَ‏] فَرَفَضْتَنِی

پنجم:دارا بودن صفت ناپسند ناسپاسی: أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی غَیْرَ شَاکِرٍ لِنَعْمَائِکَ فَحَرَمْتَنِی

ششم:دوری جستن از مجالس علما: أَوْ لَعَلَّکَ فَقَدْتَنِی مِنْ مَجَالِسِ الْعُلَمَاءِ فَخَذَلْتَنِی

هفتم: همنشینی با انسانهای غافل: أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی فِی الْغَافِلِینَ فَمِنْ رَحْمَتِکَ آیَسْتَنِی

هشتم:همنشینی با انسان های گم هدف،لاابالی وبیکار: أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی آلِفَ مَجَالِسِ الْبَطَّالِینَ فَبَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ خَلَّیْتَنِی

نهم:دوری از خدا بوسطه گناهان: أَوْ لَعَلَّکَ لَمْ تُحِبَّ أَنْ تَسْمَعَ دُعَائِی فَبَاعَدْتَنِی

دهم:محکوم به عقوبت گناهان در دنیا شدن:أَوْ لَعَلَّکَ بِجُرْمِی وَ جَرِیرَتِی کَافَیْتَنِی

یازدهم :دارابودن صفت ناپسند بی حیایی: أَوْ لَعَلَّکَ بِقِلَّةِ حَیَائِی مِنْکَ جَازَیْتَنِی فَإِنْ عَفَوْتَ یَا رَبِّ فَطَالَمَا

امام صادق (ع) می فرمایند: هر کس نماز را سبک بشمارد، به شفاعت ما دست نخواهد یافت؛ و نیز امیرالمومنین علی (ع) بیان داشته اند: دزدترین‌مردم کسی است که از نمازش کم بگذارد؛ در همین راستا حضرت محمد (ص) فرموده اند: دزدترین مردم کسی است که به ‌خاطر سرعت و شتابزدگی از نماز خود کم کند، نماز چنین انسانی همچون جامه مندرسی ‌در هم پیچیده شده، به صورت او پرتاب می‌گردد.

علاوه بر این امام صادق (ع) در بجا آوردن نماز به صورت با عجله می فرمایند: زمانی که بنده برای رفع‌ حاجت خود نمازش را با عجله بخواند، خداوندمی‌فرماید: آیا بنده من نمی‌داند که‌ حاجت او را من برآورده می‌کنم؛ و نیز در باب چنین افرادی این امام همام فرموده اند: هرگاه بنده برای نماز به پا خیزد و نمازش ‌را سبک ادا کند، خداوند به ‌فرشتگان خود می‌فرماید: آیا به بنده من نمی ‌نگرید که‌گویا برآوردن حاجت هایش را به دست دیگری غیر از من می‌بیند آیا نمی‌داند که‌برآوردن حوایج او به‌دست من است.

از این رو پیامبر اسلام (ص) در بابِ ضایع کننده نماز بیان داشته اند: نماز خودتان را ضایع‌نکنید، به حقیقت هر کس نماز خویش را ضایع کند، خداوند عز و جل او را با قارون ‌و فرعون و هامان محشور می‌کند، خداوند به ‌آنان لعنت کند و آنها را رسوا سازد؛ و در جایی دیگر می فرمایند: کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من‌ نخواهد رسید.

1-علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 83 : 20؛ ج 82: 202، 222.
2-فیض کاشانی، محجة البیضاء، ج 1: 341.
3-شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 3: 24 .
4-ری شهری، میزان الحکمه، ج 5: 406.
منبع:قدس

قبولی این سه واجب درگرو انجام سه واجب دیگر : 

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ بِثَلَاثَةٍ مَقْرُونٍ بِهَا ثَلَاثَةٌ أُخْرَى أَمَرَ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ فَمَنْ صَلَّى وَ لَمْ يُزَكِّ لَمْ يَقْبَلْ مِنْهُ صَلَاتَهُ وَ أَمَرَ بِالشُّكْرِ لَهُ وَ لِلْوَالِدَيْنِ فَمَنْ لَمْ يَشْكُرْ وَالِدَيْهِ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ وَ أَمَرَ بِاتِّقَاءِ اللَّهِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ فَمَنْ لَمْ يَصِلْ رَحِمَهُ لَمْ يَتَّقِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ.

امام رضا (علیه السلام) فرمود: خداى عز و جل دستور سه چيز را به همراه دستور سه چيز ديگر صادر فرموده است؛

۱-دستور به نماز همراه با زكات؛ پس هر كس نماز بخواند و زكات نپردازد نماز او پذيرفته نيست؛

۲-دستوربه سپاسگزارى از خود همراه با سپاس از پدر و مادر؛ پس هر كس از پدر و مادر خود سپاسگزار نباشد خداى را سپاسگزار نيست؛

۳-دستور به تقوى همراه با صله رحم؛ پس هر كس كه صله رحم نكند تقوی نخواهد داشت .

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 258

حضرت موسی (علیه السلام) در جایی نشسته بود، ناگاه ابلیس که کلامی رنگارنگ بر سر داشت نزد موسی آمد. وقتی که نزدیک شد، کلاه خود را برداشت و مؤدبانه نزد موسی (علیه السلام) ایستاد.

موسی (علیه السلام) گفت: تو کیستی؟

ابلیس گفت: من ابلیس هستم!

موسی (علیه السلام) گفت: آیا تو ابلیس هستی؟ خدا تو را از ما و دیگران دور گرداند!

ابلیس گفت: من آمده ام به خاطر مقامی که در پیشگاه خدا داری، بر تو سلام کنم!

موسی (علیه السلام) گفت: این کلاه چیست که بر سر داری؟

ابلیس گفت: با رنگ ها و زرق و برق های این کلاه، دل انسان ها را می ربایم.

موسی (علیه السلام) گفت: به من از گناهی خبر ده که اگر انسان آن را انجام دهد، تو بر او چیره می شوی و هر جا که بخواهی، او را به می کشی.

ابلیس گفت: اذا اعجبته نفسه و استکثر عمله، و استصغر فی عیبه ذنبه؛

?سه گناه است که اگر انسان گرفتار آن بشود، من بر او چیره می گردم:

1 - هنگامی که او، خودبین شود و از خودش خوشش آید؛

2 - هنگامی که او عمل خود را بسیار بشمارد؛

3 - هنگامی که گناهش در نظرش کوچک گردد

داستان های اصول کافی، ج 2، ص262

الحمدلله و ماشاءالله و لاقوه الا بالله و صلى الله على رسوله ، خط الموت على ولد آدم مخط القلاده على جید الفتاه و ما اولهنى الى اسلافى اشتیاق یعقوب الى یوسف و خیر لى مصرع انا لاقیه ، کانى باوصالى تقطعها عسلان الفلوات بین النواویس و کربلا فیملان اکراشا جوفا و اجربه سغبا، لا محیص ‍ عن یوم خط بالقلم ، یرضى الله عنابرضانا اهل البیت ، نصبر على بلائه و یوفینا اجور الصابرین ، لن یشذ عنا رسول الله لحمته ، بل هى مجموعه لهم حظیره القدس ، تقربهم عینه و تنجزبهم وعده ، الا فمن کان فینا باذلا مهجته و موطنا على لقاء الله نفسه فلیرحل معنا فانى راحل مصبحا انشاءالله .

((سپاس براى خداست که آن چه را بخواهد مى شود، و جز او تکیه گاهى نیست و درود او بر پیامبرش باد.

مرگ بر اولاد آدم ، مانند گردن بندى است که به دور گردن زن جوان پیچیده است .

اشتیاقم زیاد است به دیدن نیاکان ، بزرگان و گذشتگانم . مانند اشتیاق یعقوب به دیدن یوسف .

اى اطرافیان من ، بدانید که براى من خوابگاهى آماده شده است و من آن را خواهم دید.

و گویا مى بینم که چگونه خونم در کربلا ریخته شده است و شکم حریصان سیر شده و جیب آنان پر گشته است . البته از چنین سرنوشتى که رضاى خدا در آن است ، خشنود هستیم و از هر بلایى که در راه او پیش بیاید صبر مى کنیم (استقبال مى کنیم) و در جوار او پاداش ‍ استقامت خود را مى یابیم .

ما پاره تن پیغمبریم که به زودى در حظیره القدس به حضورش مى شتابیم و باعث روشنى چشم او مى شویم ، در حالى که رسالت مقدس را به پیش برده و به مسؤولیت بزرگمان عمل نموده ایم . اینک ، آگاه باشید! کسى که مى خواهد نفس و جانش را آماده دیدار خدا کند، با ما حرکت کند. ما بامدادان حرکت خواهیم کرد. ان شاءالله.))

((ماشاءالله))، یعنى آن چه که او مى خواهد در این حادثه بزرگ گرفتار آن شوم ، چیزى است که خدا خواسته است .

((ماشاءالله))، رو به حادثه اى قدم بر مى دارم که او خواسته است . آیا در این جا، اختیار من شکوفا نمى شود؟ آیا از روى جبر مى روم ؟

((ماشاءالله))، او مى خواهد که شخصیت من ، با اختیار در این حادثه شکوفا شود و به بار بنشیند.

الا فمن کان فینا باذلا مهجته و موطنا الى لقاءالله نفسه فلیرحل معنا فانى راحل مصبحا انشاءالله .

((آگاه باشید! کسى که مى خواهد دلش را در راه ما وارد عرصه هستى کند و مى خواهد نفس و جانش را آماده دیدار خدا کند، با ما حرکت کند. ما بامدادان حرکت خواهیم کرد، ان شاءالله.))

ان شاءالله ! یعنى ؛ من مشیت را با کمال اختیار به مشیت او وابسته کردم .

منیع :مقتل خوارزمى ، ج ۲، ص ۵ - لهوف ، ص ۲۶ - سموالمعنى فى سموالذات ، عبدالله العلایلى ، ص ۱۱۵.