❀✿Taranoum✿❀

 

معراج پیامبر(صلوات الله علیه) پرچم و عَلَم انسانیت بر قله معنویّت و شرافت است که توسط گل سرسبد خلقت، و مهربانیِ اهل عالم و اسوه‌ی بندگی خدا انجام شد.
معراج رسول اکرم(صلوات الله علیه) نشان داد که یک انسان کامل می‌تواند مورد دعوت خدای متعال باشد و اهل آسمان همه در برابر او به کرنش و تواضع، عظمت او را ستایش کنند.
در این سفر روحانی و جسمانی که مقصد آن، بالاترین درجه‌ی ممکن بود و در آن خداوند متعال بعضی از نشانه‌های عظمت خود را به دیده‌ی آخرین پیامبرش نشاند، همه‌ی اهل آسمان جواب سؤال خود را دریافتند.
همان سؤالی که در ابتدای خلقت انسان پرسیدند: « قَالُواْ أَ تجعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَ یَسْفِكُ الدِّمَاء[بقره/30] فرشتگان گفتند: «پروردگارا!» آیا كسى را در آن قرار مى‏دهى كه فساد و خونریزى كند؟!»؛ آری! انسان می‌تواند با بندگی به درجه‌ای برسد که آسمانیان انگشت تعجّب به دهان بگیرند. چرا که گمان نمی‌کردند که این انسان با قابلیت فساد و خونریزی به جایی برسد که پرچم هدایت به دین خدا را در بین انسان‌هایی که از جنس خود او هستند برافراشته نماید و مورد دعوت خدای متعال واقع شود تا از روی زمین که پست‌ترین مکان‌هاست به عروجی برسد که دست ملائکه‌ی مقرّب هم از آن درجات کوتاه و دور است.
همه‌ی این درجات به سبب مهربانی و دلسوزی و اخلاق صف‌ناشدنی پیامبراعظم (صلوات الله علیه) [1] برای هدایت و رشد انسان‌ها بود؛ به اندازه‌ای که خداوند او را متذکّر می شود که ما این قرآن را برای این بر تو نازل نکردیم تا خود را به مشقّت بیاندازی![2]

چرا عجیب‌ترین سفر؟
1- سرعت مسافرت:
در طی چند ساعت پیامبر اکرم (صلوات الله علیه ) از مکه به بیت المقدس و سپس به آسمان‌ها عروج کرد.[3]
2- شبانه بودن
سفر‌های مهم و پیچیده در روز انجام می‌شوند امّا این سفر با همه‌ی اهمّیت و پیچیدگی در شب اتّفاق افتاد.[4]
3- وسیله نقلیه‌ی عجیب
حضرت بر روی وسیله‌ای مخصوص به نام بُراق که از طرف خداوند مهیّا شده بود سوار شدند و به این سفر رفتند. «قَالُوا سُلَیْمَانُ خَیْرٌ مِنْكَ قَالَ وَ لِمَ ذَاكَ؟ قَالُوا لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ سَخَّرَ لَهُ الشَّیَاطِینَ وَ الْإِنْسَ وَ الْجِنَّ وَ الطَّیْرَ وَ الرِّیَاحَ وَ السِّبَاعَ فَقَالَ النَّبِیُّ ص فَقَدْ سَخَّرَ اللَّهُ لِیَ الْبُرَاقَ وَ هُوَ خَیْرٌ مِنَ الدُّنْیَا بِحَذَافِیرِهَا»[5]
گفتند: سلیمان از تو بهتر و برتر بود. فرمود: در چه فضیلت؟ گفتند: زیرا خداوند با عزّت و جلال تمام شیاطین و انس و جنّ و پرندگان و بادها و حیوانات وحشى را گوش بفرمان و مسخّر او ساخته بود.رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: خداوند نیز براق را مسخّر من ساخت و آن عطا از همه دنیا بهتر و بالاتر است، و آن مركبى از مراكب بهشت است‏.
4- مقصد عجیب
رؤیت آسمان‌ها و قرب الهی مقصد این مسافرت است [6] که انسان‌ها امروزه با این‌همه تلاش برای رسیدن به این مقصد تنها توانسته‌اند با پیشرفته‌ترین وسایل امروزی به نزدیکترین اجرام آسمانی به زمین دسترسی مختصری داشته باشند.
5- دلیل سفر
عبودیت و بندگی که اشرف مخلوقات، نسبت به خالق بی‌همتا داشت باعث شد تا خداوند او را به این میهمانی عجیب و ملکوتی به طور اختصاصی دعوت کند.[7]

پی نوشت ها :
[1] سوره قلم – آیه 4
[2]سوره طه – آیه 2
[3]و[4] سوره اسراء- آیه1
[5] الإحتجاج على أهل اللجاج، ج‏1، ص49
[6]سوره اسراء، آیه‌ی1
[7] همان

آمد بهار زخم دل ما و مرهمت , یا حسین! |۩|

|۩| بادلی پرخون به استقبال کاروان شهدا میرویم|۩|

باز باران با ترانه ،می خورد بر بام خانه
یادم آید کربلا را ،دشت پر شور و نوا را

گردش یک روز غمگین ،گرم و خونین
لرزش طفلان نالان ،زیر تیغ و نیزه ها را

باز باران با صدای گریه های کودکانه
از فراز گونه های زرد و عطشان

با گهرهای فراوان می چکد
از چشم طفلان پریشان

...

پشت نخلستان نشسته
رود پر پیچ و خمی در حسرت لب‌های ساقی

چشم در چشمان هم آرام و سنگین
می چکد آهسته از چشمان سقا
بر لب این رود پیچان

باز باران ،باز باران با ترانه
همچو اشک می بارد از
چشمان یک مرد خسته ،دلشکسته

بغض هیهات بر لب ،از عطش در تاب و در تب
نرم نرمک می چکد این قطره ها
روی لب شش ماهه طفلی، رو به پایان

مرد محزون ،دست پر خون
می فشاند از گلوی نازک شش ماهه
بر لب های خشک آسمان با چشم گریان

باز باران باز هم اینجا عطش ، آتش، شراره
جسمها افتاده بی سر پاره پاره
می چکد از گوشها باران خون و کودکان بی گوشواره

شعله در دامان و در پا می خلد خار مغیلان
وندرین تفتیده دشت و سینه ها برپاست طوفان

دستها آماده شلاق و سیلی
چهره ها از بارش شلاق‌ها گردیده نیلی

اندراین صحرای سوزان ،می دود طفلی سه ساله
پر زناله ،پای خسته ،دلشکسته

روبرو بر نیزه ها خورشید تابان
می چکد خون گلویش بر تن این خاک سوزان

باز باران باز باران !
قطره قطره می چکد از چوب محمل
خاک‌های چادر زینب به آرامی شود گل

می رود این کاروان منزل به منزل
می شود از هر طرف این کاروان هم سنگ باران

آری آری ، باز باران با ترانه!
باز زخم و اشک و درد و تازیانه

آری آری ، تا نگیرد شعله ها در دل زبانه
تا نگیرد دامن طفلان محزون را نشانه

تا نبیند کودکی لب تشنه اینجا اشک ساقی
بر فراز خیمه برگونه ها ،بر مشک ساقی

کاش می بارید باران….

کاش می بارید باران….