یکی از خصوصیات حضرت آیت الله حاج شیخ محمد تقی ستوده، تقوای چشم بود. اگر چشم ایشان در خیابان به نامحرم میافتاد، فوراً چشم خود را بسته، به جهت دیگری روی میگرداند.
خود ایشان بیان میکرد: اگر برای من حتی در خواب هم، چنین منظرهای پیش بیاید، در آنجا هم همین رفتار را دارم و چشمهایم را میبندم.
وی این مطلب را بر یک مطلب کلامی شاهد میگرفت که در عالم برزخ میگویند انسان صفاتش را همراهش دارد و خواب نمودی از برزخ است.
میگفت: انسان هر ملکهای که در بیداری دارد، در خواب هم همان حالت را دارد و در برزخ هم همین طور است.
همسرشان نقل میکرد: یک بار کاری با ایشان داشتم و به مسجد رفتم و منتظر شدم تا ایشان از مسجد بیرون بیاید و آن کار را به ایشان بگویم.
همان طور که کنار ایستاده بودم و ایشان بیرون میآمد، گفت: همشیره! فرمایشی داشتید؟
اصلاً نگاه نمیکرد ببیند چه کسی است که من را بشناسد و همان طور که سرشان پایین بود، از من سؤال کرد.
منبع : قنبری، محمد، یادمان آیت الله حاج شیخ محمد تقی ستوده، ص56
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
یکی از رفتارهای اشتباه مسلمین در دعا کردن این است، غالباً زمانی سراغ خداوند و درخواست از او میروند که غرق در مشکلات مادی و معنوی فراوانی شدهاند و کمتر پیش میآید برای پیشرفت مسائل معنوی خود در زندگی، دعا کنند.
ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ غافر/60
مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم
مرحوم محمدتقی مجلسی، پدر بزرگوار علامه محمدباقر مجلسی نقل می کند: شبی از شبها، پس از فراغ از نماز شب و تهجد، حالتی برایم ایجاد شد که فهمیدم در این هنگام هر حاجت و درخواستی از خداوند نمایم اجابت خواهد نمود. فکر کردم چه درخواستی از امور دنیا و آخرت از درگاه خداوند متعال نمایم که ناگاه با صدای گریه محمدباقر در گهوارهاش مواجه شدم و بیدرنگ گفتم: پروردگارا! بهحق محمد و آل محمد، این کودک را مروّج دینت و ناشر احکام پیامبر بزرگت قرار ده و او را به توفیقاتی بیپایان موفق گردان.
به برکت دعای نیمهشب پدر و تلاش و استمرار، علامه محمدباقر مجلسی، خدمات ارزشمندی را به جهان اسلام عرضه نمود. علاوه بر درس و تربیت شاگردان بزرگ و صدور فتوا و مسئولیتهای مهم مرجعیت و مسافرتهای مکرّر برای جمع آوری آثار اهل بیت(ع) یکی از تألیفات او بحارالانوار است که حدود 110 جلد میباشد.1
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند 2
1. با اقتباس و ویراست از کتاب نماز خوبان
2. حافظ
در آيينه روايات براي زيارت پيامبر اكرم(ص) و زيارت حضرت فاطمه(سلام الله عليها) و ائمه(ع)
فضايل و ثواب اخروي و پاداش و كرامت هاي دنيوي زيادي ذكر شده كه محاسبه آن
از توان هر كسي جز خدا خارج است. امّا پاداش هاي هر كسي به اندازه ميزان خود شناسي و
معرفتي است كه نسبت به معصومي كه مزورش است، دارد.
از اين رو در بسياري از روايات، عبارت “عَارِفاً بِحَقِّهِ ” يا ” بِحَقِّهِا” را مشاهده مي كنيم.
در روايتي آمده است: “مَنْ أَتَي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي أَعْلَي عِلِّيِّينَ؛(1)
هر كسي نزد قبر ابي عبدالله(ع) حاضر شود و قبر آن حضرت را با معرفت زيارت كند،
خداوند نام و مقام و منزلت اين زائر را در اعلي عليين ثبت مي كند".
بنابراين اولين توصيه و ضرورت در زيارت ائمه اين است كه هر زائري بايد نسبت به مزور -
يعني كسي كه زيارت مي شود، معرفت و شناخت پيدا كند.
صفحات: 1· 2
<< 1 ... 8 9 10 ...11 ...12 13 14 ...15 ...16 17 18 ... 231 >>