❀✿Taranoum✿❀

قسمت نشد که گاه به گاهی ببینمت

حتی به قدر نیم نگاهی ببینمت

·٠•❄•٠·˙

تکلیف بی قراری این دل چه می شود

اصلا شما اگر که نخواهی ببینمت

·٠•❄•٠·˙

ای کاش یک سه شنبه شبی قسمتم شود

در راه جمکران سر راهی ببینمت

·٠•❄•٠·˙

یا که محرمی شود و بین کوچه ای

در حال کار نصب سیاهی ببینمت

·٠•❄•٠·˙

آقا خدا نیاورد آن روز را که من

سرگرم می شوم به گناهی ببینمت

·٠•❄•٠·˙

با این دل سیاه و تباهم چه دلخوشم

بر این خیال کهنه ی واهی ببینمت

·٠•❄•٠·˙

دارم یقین که روز وصال تو می رسد

ذکر لبم شده که الهی ببینمت

·٠•❄•٠·˙

• اللهم عجل لولیک الفرج •

حضرت آيت الله بهجت (ره) :
روايت دارد که در آخر الزّمان همه هلاک مي شوند
به جز کسي که بـــراي فـــرج دعـــا مي کند.
گويا همين دعا براي فرج، يک اميدواري است و
يک ارتباط روحي با صاحب دعا است. همين، مرتبه اي از فرج است.
.
.
آيت الله بهجت :
دعاي فرج اگر موجب فرج عمومي نشود
براي دعا کننده موجب فرج خواهد بود.
.
.
اللهـــم عجـــل لوليـــک الفــــرج

اگر ندبه نمیخوانیم ؛ یعنے هنوز دلمان

نمیخواهد که او بیاید؛

و باز انتظار …

ولی آقاجان زندگے سخت است …

آسمان تنگ دست و زمین تنگ دل گشته است ؛

و ما اگر بر کوران جهالتها وغفلتها با همه سختیهاے زندگے، زنده مانده ایم ؛

به همین نسیم حیات است …

با همه انتظارے که دلهایمان را شقه شقه کرده است 

میدانیم، این انتظار توست که ما را در برابر 

این دشمن پر زرق و برق نگهدار است،

و اگر نبود امید آمدنت،

هزار بار در گرداب هلاکت او غرق بودیم، 

گشایش کار ما در همین انتظار آمدن توست،

 آنروز که بهارے شویم و سبز،

 آنروز که آسمان دلمان آبے باشد،آنروزے که…

 الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج

در زمانى كه به يكى از مشاهد مشرفه و اماكن مقدّسه میرويم، لا اقل يك نوبت به نيابت از طرف امام عصر به زيارت آن امام، داخل حرم شويم و اگر به مكّه‏ مشرف هستيم از طرف آن بزرگوار يك عمره و يا لا اقل يك طواف انجام دهيم، بعضى از صاحبان ايمان و عاشقان امام زمان فردى را اجير میكنند كه از طرف حضرت مهدى عجل اللَّه فرجه الشريف به حج برود و مناسك را تماماً انجام دهد. اين كارها كه گاهى كوچك به نظر مى‏ آيد، ارتباط روحى و باطنى ما را با امام عصر برقرار می‏سازد.

(نویسنده کتاب آقای حسین اوسطی)فراموش نمى كنم كه در سال ۱۳۶۴ شمسى كه آتش جنگ بين ايران و عراق شعله‏ ور بود، در مكّه براى اداء نماز صبح در مسجد الحرام نشسته بودم. شخص عربى از من حدّ طواف را پرسيد، دانستم كه او شيعه است و از عراق آمده است.

پس از كمى گفتگو، پرسيد: تَزُورُ مَشْهَدَ الرِّضا؟ آيا به زيارت امام رضا مى‏ روى؟
عرض كردم بلى. يك تسبيح صد دانه تربت (كه آن ايّام بسيار كمياب بود زيرا مهر و تسبيح كربلا به ايران نمى ‏آمد و زائرى رفت و آمد نمى‏ كرد) به من داد گفت: وقتى به زيارت امام رضا رفتى يك سلام به نيابت بده، گفتم: اسم شما چيست؟ تا از طرف شما سلام بدهم و زيارت كنم، گفت: به نيابت از طرف حضرت مهدى عليه السلام زيارت كن (نه از طرف من) گفتم: مانعى ندارد، هم از طرف امام زمان وهم از طرف شما سلام مى ‏دهم.

آن شيعه عراقى كه دلش پر مى‏زند براى زيارت امام رضا عليه السلام امّا مى گويد: به نيابت از طرف امام زمان سلام بده. آيا جا دارد كه اين شيعه عراقى و علاقه‏ مند به حضرت مهدى يوسف زهرا را خطاب كند و عرضه بدارد:

«يا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا» «۱»؟
زيرا او با اين كار خود، علاقه و عشق خود را به ساحت مقدس امام زمان ثابت نموده و ارتباطى بين خود و امام زمانش برقرار ساخته است.
منبع:دوازده گفتار درباره حضرت مهدى ع، ص197و ۱۹۸ .

آيت الله الهي طباطبائي فرمودند: 

ظهور امام زمان(عج) بر دو نوع است:

يك ظهور كلي است كه در عرصه‌ي عالم محقق مي‌شود،

و يك ظهور، جزئي است كه هر فرد، درون خودش آن را ادراك مي‌كند.

يعني اگر در طريق محبت ومعرفت تا جايي پيش برويم كه به حضرت نزديك شویم و ايشان را در قلبمان بيابيم، براي ما ظهور صورت گرفته است.

آن وقت است كه با درك مهدي (ع) همه‌ي آفات يكباره از وجودمان رخت بر مي‌بندد و ضعف‌هايمان به قوت بدل مي‌شود