❀✿Taranoum✿❀

امام باقر(ع) خطاب به ابوخالد کابلی می فرمایند: «من به قومی، مى‏‌نگرم که از طرف مشرق زمین به پا مى‏‌خیزند. آنان به دنبال طلب حق و ایجاد حکومت الهى تلاش مى‌‏کنند. بارها از متولیان، اجراء حق را خواستار مى‏‌شوند، امّا با بى‏‌اعتنایى مواجه مى‏‌شوند. وقتى که وضع را چنین ببینند، اسلحه‌های خود را به دوش مى‌‏نهند و با اقتدار و قاطعیت تمام در انجام خواسته‏‌شان اصرار مى‌‏ورزند تا این که سردمداران حکومت نمى‌‏پذیرند و آن حق طلبانِ ثابت قدم، ناگزیر به قیام و انقلاب مى‏‌گردند و کسى نمى‏‌تواند جلوگیرشان شود. این حق‏‌جویان وقتى که حکومت را به دست گرفتند، آن را به غیر از صاحب الامر علیه‌السلام به کس دیگرى نمى‏‌سپارند. کشته‌‏هاى اینها همه از شهیدان راه حق محسوب مى‏‌شوند.»

در اینجا امام باقر علیه‌‏السلام به ابو خالد کابلى، جمله‌‏اى زیبا فرمودند که مى‏‌تواند نصب العین همه منتظران لحظات ظهور باشد. آن حضرت(ع) فرمودند: «اَما اِنِّى لَوْ اَدْرَکْتُ ذلِکَ لاََسْتَبْقَیْتُ نَفْسى لِصاحِبِ هذَا الاَْمْرِ؛ مطمئنا بدان! اگر من آن روزگاران را درک کنم، جانم را براى فداکارى در رکاب حضرت صاحب الامر علیه‎‏السلام تقدیم مى‌‏دارم.»

این بخش از روایت، نشان می‌دهد بین حکومت ایرانیان زمینه‌ساز ظهور و قیام امام عصر(عج)، به اندازه عمر یک انسان معمولی، فاصله می‌باشد که امام باقر(ع)، چنین می‌فرمایند.

پی نوشت ها:

[1] شیخ مفید، الارشاد، ج2، ص158

[2] کلینی، کافی، ج 1، ص 471

[3] نعمانی، الغیبۀ، ص 273

منبع:besuyezohur.ir

صفحات: 1· 2