❀✿Taranoum✿❀

علی آقا قاضی نقل می کند:
شبی به مسجد سهله رفته بودم به قصد این که شب را در آن جا بگذرانم. نیمه های شب شخصی داخل مسجد شد و در مقام ابراهیم قرار گرفت و پس از انجام وظیفه .صبح به سجده رفت و تا طلوع خورشید سر از سجده برنداشت و آن سجده را با سوز و گداز در گریه و زاری و مناجات گذراند.
نزدیک رفتم ببینم او کیست.
دیدم استادم آقا سید احمد کربلایی (رض) است. که از شدت گریه خاک سجده گاهش گل شده است.
چون صبح شد به حجره اش رفت و مشغول درس و بحث شد، چنان می خندید که صدای او به بیرون مسجد می رسید.

فریادگر توحید، ص 116