| « امر به معروف و نهی از منکر از زبان رهبری | نگاه ناپاک » |
در دنیا گشت می زدم.همان دنیای خیال خودم.گمان نمی کردم اینقدر از من و خواسته هایم فاصله داشته باشد…
فکر می کردم هر چیزی را که نفسم می خواهد باید برایش مهیا کنم … فکر می کردم هر چیزی را که در دنیا می بینم و دلم می خواهد باید برای دلم آماده اش کنم…
اینها همه فکر بود … وقتی از همه ی اینها گذشتم که به من اینطور فهماندند : از دنیا به اندازه ی نیازت بردار و نه بیشتر…
این حرف مرا به خودم آورد … به یاد کلام استاد صفایی افتادم که گفت : ما در دنیا روزه داریم و آخرت افطار می کنیم!
صفحات: 1· 2
موضوعات: حدیث
یکشنبه 17 مرداد 1395
فرم در حال بارگذاری ...
