ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻲ(ﻉ) فرمودند:
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻲ ﻭﺣﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
ﺍﻱ ﻣﻮﺳﻲ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﭼﻴﺰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎﺭ
1 ﺗﺎﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻱ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻣﭙﺮﺩﺍﺯ
2 ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻧﻲ ﮔﻨﺞ ﻫﺎﻱ ﺧﺰﺍﺋﻨﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻏﻢ ﺭﻭﺯﻱ ﻣﺨﻮﺭ
3 ﺗﺎﻧﺒﻴﻨﻲ ﻣﻠﮏ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﺒﻨﺪ
4 ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﻲ ﺍﺯ ﻣﮑﺮﺵ ﺍﻳﻤﻦ ﻣﺒﺎﺵ .
ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺻﻔﺤﻪ 183
هر کارخوبی که نسبت به دیگران انجام دهی، در واقع آن خوبی را به خودت کرده اي. اگر جناز ه ي مؤمنی را غسل بدهی و کفن کنی و بر آن نماز بخوانی و آن راتشییع کنی و دفن کنی، گویا خودت را غسل داده اي و کفن کرده اي و بر خودت نمازخوانده اي و جنازه ي خودت را تشییع کرده اي و دفن کرده اي؛لذا اگر بعد از مرگت این کارها را براي جنازه ات نکردند، مهم نیست.
مصباح الهدی ص381
متوقع نبودن از ديگران
امام سجاد (ع)ميفرمايند:
« رَأَيْتُ الْخَيْرَ كُلَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ فِي قَطْعِ الطَّمَعِ عَمَّا فِي أَيْدِي النَّاس»[2]
« اجتماع تمام خيرات را در قطع طمع از آنچه در دستان مردم است ديدم.»
انسان متوقع در روابط اجتماعي خود با دیگران هميشه با چرا، چراهايی روبروست. اينكه چرا ديگران قدردان لطفها و احسانهاي او نيستند؟ و یا چرا خواستههاي او را اجابت نميكنند؟ و … و همين افكار او را از حركت در مسير موفقيت باز ميدارد و موجب توقفش ميشود. در حالي كه سود حاصله از افعال مثبتی كه در حق ديگران انجام ميدهيم بيش از هر كس متوجه خودمان ميشود. اگر چه ظاهراً ديگران نيز از آن نفع ميبرند. بنابراين لطف و احسان ما به ديگران در حقيقت لطفي است كه به خود كردهايم.
قرآن كريم شاهد اين امر ميفرمايد
: »إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُم»
اگر نيكى كنيد، به خودتان نيكى مىكنيد؛ »بنابراين انتظار از ديگران هيچ جايگاهي ندارد.
<< 1 ... 9 10 11 ...12 ...13 14 15 ...16 ...17 18 19 ... 31 >>