❀✿Taranoum✿❀

«جعفر بن ابراهیم » از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود : «اربعة لا یستجاب لهم دعوة :رجل جالس فی بیته یقول :اللّهمّ ارزقنى ،فیقال له :الم امرک فی الطّلب ؟و رجل کانت له امرأة فاجرة فدعا علیها ،فیقال له :الم اجعل امرها الیک ؟و رجل کان له مال فافسده ،فیقول :اللّهمّ ارزقنى ،فیقال له :الم امرک بالاقتصاد ». یعنى :«چهار کس‏اند که دعایشان مستجاب نیست: اوّل: کسى که در خانه‏اش می‏نشیند و می‏گوید :خدایا به من روزى بده ،به او گفته می‏شود :مگر من به تو دستور ندادم که به دنبال روزى بروى ؟ دوّم: مردى که زن بدکاره‏اى دارد و بر او نفرین میکند ،به چنین فردى گفته می‏شود :مگر زمام کار او (طلاق یا نگهداریش )به دست تو نیست ؟ سوّم: مردى که مالى دارد و آن را تباه کرده سپس میگوید :خدایا به من روزى بده ،به او گفته می‏شود :مگر به تو فرمان ندادم که میانه روى پیشه کنى ؟». سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمود : وَ الَّذِینَ إِذََا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کََانَ بَیْنَ ذََلِکَ قَوََاماً [1]. یعنى :«کسانى که در مخارجشان اسراف نمیکنند و تنگ هم نمی‏گیرند بلکه میان این دو ،راه اعتدال را می‏پیمایند ». «و رجل کان له مال فادانه رجلا و لم یشهد علیه فجحده ،فیقال له :أ لم آمرک بالاشهاد ؟. چهارم: کسى که مالى داشت و به فردى قرض داد ،ولى در این قرض دادن ،شاهدى نگرفت ،آن بدهکار هم این قضیه را انکار نمود ،به این فرد گفته میشود : مگر به تو نگفتم که به هنگام قرض دادن شاهد بگیر ؟». پنجمین این افراد در روایت «ولید بن صبیح »آمده است که : «و رجل یدعو على جاره و قد جعل اللََّه له السّبیل الى ان یتحوّل عن جواره ببیع داره ». یعنى: «پنجم مردى که بر همسایه‏اش نفرین میکند در حالى که خداوند متعال راهش را باز گذاشته که خانه‏اش را بفروشد و از آنجا کوچ کند».