❀✿Taranoum✿❀

« وَاسـئـَلـُوا اللـّهَ مـِن فـَضـلـِهِ »

غالباً انعام واحسانی که شخص منعم به دیگری می کند ازچیزهایی است که درزندگی او زیادی است وبه همین جهت ازانعام تعبیر می شود به « فضل » ( زیادی ) . وازآنجایی که درجملات قبل خدای تعالی مردم را ازاین که چشم به فضل وزیادی های دیگران دارند بدوزند ، نهی فرمود وارآنجایی که زیاده طلبی وداشتن مزایای زندگی وبلکه یگانه بودن درداشتن آن ویابگو ازهمه بیشتر داشتن وتقدم برسایرین یکی از فطریات بشر است ، وهیچ لحظه ای ازآن منصرف نیست ، بدین جهت درجمله مورد بحث ، مردم را متوجه فضل خود کرد ودستور داد روی ازآنچه دردست مردم است بدانچه دردرگاه اوست بگردانند . وازفضل او درخواست کنند . چون همه فضل ها بدست اواست . آنافرادی هم که فضل یا فضل هایی دارند ، خدا به آنان داده پس همو می تواند به شما نیز بدهد وشما نیز ازدیگران وحتی ازآنهایی که آرزوی برتری هایشان راداشتید ، برتر شوید .

خدای تعالی نام این فضل را نبرده ومبهم گذاشته ، نفرموده ازخدای تعالی کدام فضل اورا سوال کنید ، بلکه باآوردن لفظ « مِن » ( از ) فرموده : ازفضل او درخواست کنید وسربسته گفتن این سخن دو فایده داده :

صفحات: 1· 2