❀✿Taranoum✿❀

«ای خدایی که دعای بیچارگان را در تاریکی‏های شب اجابت می‏کنی و ای کسی که دردها و رنج‏ها و بیماری‏ها را برطرف می‏کنی!
همه مهمانان تو در اطراف خانه‏ات خوابیده‏اند و تنها تو هستی که هرگز به خواب نمی‏روی، ای خدای قیوم! پروردگارا! تو را به دعاهایی که خودت آن را آموخته‏ای می‏خوانم و از تو می‏خواهم که به حق خانه و حرمت به چشمان اشکبار من رحم کنی.
اگر بخشش تو به مجرمان درگاهت نرسد پس گنهکاران به درگاه چه کسی پناهنده شوند؟!» آن قدر مناجات کرد و اشک ریخت که بیهوش افتاد. من دویدم سر مبارکش را به دامن گرفتم در حالی که گریه، به من امان سخن گفتن نمی‏داد.
اشک‏هایم به صورت امام علیه‏السلام ریخت و آن حضرت به هوش آمد و با حالتی نالان فرمود:
«من ذالذی شغلنی عن ذکر ربی» «کیستی که مرا از ذکر پروردگارم باز داشتی؟» عرض کردم: «منم طاووس یمانی، خادم ارادتمند شما. ذلیل و خاک پای شما. ای مولای من! چرا اینقدر گریه می‏کنی و به درگاه خداوند تضرع و زاری می‏نمایی. فرمود: «اگر من گریه نکنم پس چه کسی باید بگرید.» گفتم: «شما فرزند رسول خدا و امیرمؤمنان هستید و مادرتان فاطمه زهرا و پدر گرامی‏تان امام حسین می‏باشد. شفاعت روز قیامت به دست جد توست و رحمت خداوند زیاد است و نسبت به شما از همه کس بیشتر.» حضرت نگاهی به من نمود و فرمود: «دع عنی و حکایة ابی و امی و جدی» «واگذار حکایت پدر و مادر و جد و حسب و نسب را.» «ان الله خلق الجنة لمن اطاعه و لو کان عبدا حبشیا و خلق النار لمن عصاه و لو کان سیدا قرشیا»
«خداوند بهشت را خلق فرمود برای کسی که او را اطاعت کند هر چند غلام حبشی (سیاه رنگ و مجهول‏الهویه) باشد و جهنم را خلق فرمود برای کسی که او را معصیت کند هر چند سید هاشمی (و فرزند پیامبر خدا باشد).» مگر نشنیده‏ای قول خداوند را که می‏فرماید: «فاذا نفخ فی الصور فلا انساب بینهم یومئذ و لا یتسائلون» [1] . «روز قیامت حسب و نسب به کار کسی نمی‏خورد. چه سود که کسی بگوید من پسر پیغمبر هستم.»

شیر را بچه به او ماند همی
تو به پیغمبر چه میمانی بگو

پسر پیغمبر باید مثل خود پیغمبر باشد. آن حضرت آن قدر در شب‏ها نماز خواند و به عبادت ایستاد که پاهای مبارکش ورم کرد و آیه نازل شد که: «طه، ما انزلنا علیک القران لتشقی» [2] .
«ای پیامبر ای ماه شب چهارده! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که تا این حد خود را به مشقت اندازی.» (حالت پیامبر اکرم این چنین بود و بنابراین سادات و ذریه آن حضرت نیز باید خوفشان از بقیه بیشتر باشد.) ای طاووس! اما این‏که سخن از شفاعت پیامبر اکرم گفتی، بدان که به آن نیز اطمینانی نیست، زیرا خداوند می‏فرماید: «لا یشفعون الا لمن ارتضی» [3] .

اگر خدای نباشد ز بنده‏ای خشنود
شفاعت همه پیغمبران ندارد سود

و این‏که گفتی خداوند رحمت واسعه دارد، مگر نخوانده‏ای قرآن را که می‏فرماید: «ان رحمت الله قریب من المحسنین» [4] . «همانا رحمت خداوند شامل حال نیکوکاران است» و نمی‏دانم که در صف نیکوکاران باشم. این سخنان را فرمود و با دیده گریان به سجده افتاد و مرتب می‏گفت:
«لا اله الا الله حقا حقا، صدقا، صدقا» [5] . آری. بی جهت نیست که خداوند متعال خطاب به امام سجاد علیه‏السلام فرموده است: «تو، آقا و سید عبادت‏کنندگان و زینت اولیای گذشته من هستی.» [6] .

پی نوشت ها:
[1] سوره مؤمنون، آیه 101.
[2] سوره طه، آیه 1 و 2.
[3] سوره انبیاء، آیه 28.
[4] سوره اعراف، آیه 56.
[5] بحارالانوار ج 4، ص 101.
[6] اصول کافی، ج 1، ص 528.

منبع: کرامات و مقامات عرفانی امام سجاد؛ سید علی حسینی قمی؛ نبوغ چاپ دوم 1381.

صفحات: 1· 2