❀✿Taranoum✿❀

الهی!

گر زارم، دَر تو زاریدَن خوش است،

وَر نازم،به تو نازیدَن خوش است.

الهی! شاد بدانم، که بر درگاه تو می زارم،

بر امید انک روزی در میدان فضل، به تو نازم. تو! من فاپذیری و من فا تو پردازم.

یک نظر در من نگری، و دو گیتی به آب اندازم.

(ج اوّل، ص۱۱۳ـ۱۱۴، در تفسیر البقره)

پروردگارا.هرگز در رحمت تو بسته نيست.ماييم كه دست و پا بسته ايم.خدايا رهايمان كن.

خدايا.درشگفتم از كسي كه غصه خود را نمي خورد.غصه روزي اش را ميخورد.خدايا آگاهمان كن.

پروردگارا.سالياني ميپنداشتيم ما حافظ دين توييم.حال ميفهميم كه اين دين توست كه حافظ ماست.بيدارمان كن.

بارالها.سگ گله حرمت امانت نگه دارد.و ما به امانت تو خيانت ورزيم.خدايا امينمان كن.

پروردگارا.آدم (ع) با يك گناه از بهشت رانده شد و ما با هزاران گناه اميد به بهشت تو داريم.خدايا اميدورامان كن.

خداوندا.هر انساني خود واحد بي شريكي است.چگونه تو را شريك باشد.موحدمان كن.

( آيت الله حسن زاده آملي-به نقل از جناب دكتر انوشه )

«فرازی از نهج البلاغه در تمجید خداوند»

حمدو سپاس خدای را که از شباهت به آفریده ها برتر

و از توصیف واصفان فراتر است

به شگفتی های تدبیرش برای بینندگان آشکار

و به بزرگی عزتش از اندیشه اندیشمندان پنهان است

بدون اینکه علمش کسبی باشد یا بر آن اضافه شود ،یا از کسی فرا بگیردعالم است

و منهای اندیشه و خاطر، تقدیر کننده ی تمام امور است

خدائی که تاریکی ها او را نمی پوشاند و از روشنائی ها نور نمی گیرد

شب او را در نمی یابد و روز بر حضرتش جریان ندارد

ادراکش به چشم ، و عملش به خبر گیری نیست.

الهی!

گر زارم در تو زاریدن خوش است

ور نازم به تو نازیدن خوش است.

الهی!شاد بدانم که بر درگاه تو می زارم

بر آن امیـــد آن که روزی در میـــدان فضل بتو نازم تو!من بپذیری و من با تو پردازم ـ

یک نظر در من نگری و دو گیتی به آب انـــدازم.

خدایا!
در خانه ای جایمان داده ای که نگاهمان به هر سو که می دود دام بلایی در پیش خویش کنده می بیند.
در بیابانی فرویمان فرستاده ای که قاصدک چشم از همه جا پیغام سراب می آورد.
و خارهای خیانت، پای خسته را در خویش می فشرد.

خدایا!
گذرمان را از باریکه راههایی انداخته ای که دشنه های فریب از فراسوی خانه ها به انتظارمان نشسته است.

خدایا!
سنگهای گناهان ما را از دهان چشمه های موهبت خویش کنار بزن و دلهای ما را سیراب زلال مهر خویش گردان.

خدایا!
تیرهای آرزو بر تخته سنگهای ناکامی می شکند و جویهای باریک امید بر زمین تفدیده می خشکد.

خدایا!
این عجوزه هزار داماد، آهنگ شکستن عزم مردان کرده است و عمر را به کابین می طلبد.

خدایا!
این دنیای هرزه هر لحظه دامی تازه می گسترد و خود را برای کسی می آراید.
راههای به سوی تو را یا سدّ سکوی مقام می نهد یا گودال زندگی می کند یا دام ثروت می گسترد یا به خویشمان مشغول می دارد و یا …
می دانی که بی پرواز از این موانع نمی توان گذشت.

خدایا!
قدرت پرواز را از تو می طلبیم.

خدایا!
عشق به این لجنزار متعفن جامه مخالفت تو را بر ما پوشانده است! تو این جامه را بر تن ما بدر.

خدایا!
چه گذرگاه سختی است این دنیا و چه تنگه صعبی! این چه طعام آلوده ایست که مرگ خورنده را تدارک می بیند!
این چه آب متعفنی است که جگر تشنگان را می سوزاند! خدایا!
این چه معشوقی است که شب را در آرزوی هلاکت عاشقان صبح می کند!

صفحات: 1· 2