❀✿Taranoum✿❀

علاقه‌ي وافر حضرت سيدالشهداء عليه السلام
به نماز و راز و نياز با خداوند منان
به حدي افزون بود كه در روز پرآشوب تاسوعا
برادر وفادار خويش عباس عليه السلام را صدا زد و فرمود:

«فدايت گردم اي برادر!
به سوي دشمن برو و بگو امشب را به ما مهلت دهند
تا به نماز و مناجات با خدا و به دعا و استغفار بپردازيم.»

آنگاه فرمود:
«فهو يعلم اني احب الصلاة له و تلاوة كتابه
و كثرة الدعاء و الأستغفار»

«خداوند خود مي‌داند كه من نماز و تلاوت قرآن
و دعاي بسيار و استغفار را دوست دارم.»

نيز نقل است كه در روز عاشورا هنگامي كه ظهر شد،]
«ابوثمامه‌ي صيداوي» يكي از ياران امام حسين عليه السلام
به خورشيد نگاه كرد و دريافت كه ظهر شرعي و هنگام نماز است.

لذا به امام عليه السلام عرض كرد:
«اي پسر رسول خدا! دوست دارم قبل از آنكه
فداي تو گردم اين نماز را نيز كه وقتش رسيده است با تو بخوانم.»

امام عليه السلام نظري به آسمان انداخت و فرمود:
«خداوند تو را از نمازگزاران حقيقي قرار دهد
كه مرا به ياد نماز انداختي.

آري وقت نماز فرارسيده است،
از دشمن مهلت بخواهيد تا نماز را بپا داريم.»

چون از دشمن مهلت خواستند، حصين بن نمير گفت:
«نماز شما قبول نمي‌شود.»

حبيب بن مظاهر فرياد برآورد:
«اي مست شراب، آيا نماز شما قبول مي‌شود
ولي نماز فرزند پيامبر خدا قبول نمي‌شود!»

بعضی ها عادت دارند وقتی به مسجد می روند ، در یک جای مشخصی به نماز می ایستند ، اما امام صادق از ما می خواهد وقتی به مسجد می رویم در مکان های مختلف به نماز بایستیم .
آیا شما علت این دستور را می دانید ؟ …
بیننده گرامی برای مشاهده بقیه مطلب به ادامه مطلب مراجعه نمائید .

روز قیامت که می شودهر قسمتی از مسجد شهادت می دهد که تو در آنجا نماز خواندی و بندگی خدا را به جای آوردی . خوب مثلا اگر در صد جای مسجد نماز خوانده باشی روز قیامت صد جا شهادت می دهند که تو نماز خوانده ای .
آیا شما در خانه هم در مکان های مختلف نماز می خوانید ؟
اما می دانیم که بهتر است در خانه مکان خاصی را برای نماز خواندن اختصاص دهیم . آیا شما از راز این دستور آگاهی دارید ؟
در لحظات عمر بسیار می شود که شخصی به سختی جان می دهد ، سفارش شده است که فرد را در آن لحظات در مکانی قرار دهند که همواره در آنجا نماز می خوانده است . در این صورت است که سختی جان دادن از او برداشته می شود و روح او به خاطر این مکان استثنایی به آسانی می تواند پرواز کند …

اصغر که به سوز تشنگی تاب نداشت

یک لحظه زکثرت عطش خواب نداشت

مظلوم نبود کس چو عباس حسین

سقا شده بود، جرعه‏ ای آب نداشت

برگشت زجبهه کودک عاشورا

زیبا گوهر مشبک عاشورا

فریاد بلند نفرت از دشمن داشت

قنداق شهید کوچک عاشورا

اي پادشه خوبان داد از غم تنهايي

دل بي تو به جان آمد وقت است که بازآيي

يكي از شبهاتي كه ممكن است ذهن خواننده يا شنونده روضه امام حسين عليه السلام را به خود مشغول كند اين است كه امام حسين عليه السلام با اين كار خود را به هلاكتي انداخته اند كه خداوند در قرآن با آيه « وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَي التَّهْلُكَةِ ؛ خود را با دستهايتان به هلاكت نيندازيد » نهي كرده است . وانجام اين كار، خود كشي است

چطور ممكن است امام حسين عليه السلام كه فرزند رسول گرامي اسلام و امير المؤمنين عليه السلام است و با دين اسلام آشنايي كامل دارد چنين كاري كرده باشند ؟

براي رسيدن به جواب از اين شبهه مقدمه اي را در مورد معناي آيه « هلاكت » اشاره مي نماييم تا معني هلاكت حرام مشخص شود ، تا بعد ببنيم كه آيا اين عنوان در مورد قيام بزرگ امام حسين عليه السلام صدق مي كند يا خير .

خداوند در قرآن في فرمايند :

وَأَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَي التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ . البقره / 195 .

در راه خدا انفاق كنيد و خود را با دستهايتان به هلاكت نيندازيد و نيكي كنيد كه خداوند نيكو كاران را دوست دارد .

« تهلكة» در اين آيه به معناي هلاكت است و مقصود از آن هر كاري است كه انجام آن به انسان ضرر بزرگي بزند كه تحمل آن در حالت عادي ممكن نيست ؛ مانند فقر يا مريضي يا مرگ .

اين آيه كريمه در ابتدا به انفاق در راه خدا ؛ يعني فداكاري در راه وي و بخشش در طريقي كه او مي پسندد ، دعوت و پس از آن از انداختن خود در هلاكت منع مي نمايد . پس مراد از هلاكت در اين آيه ، هلاكتي است كه از ترك فداكاري و از خود گذشتگي در راه خدا نشأت مي گيرد .

سپس مي فرمايد ” و نيكي كنيد” . يعني با فداكاري و از خودگذشتگي در راه خدا از نيكو كاران باشيد ؛ پر واضح است كه هر نوع فداكاري ، فداكاري نيكو نمي باشد وهر بخششي محبوب و پسنديده درگاه خداوند نيست ؛ زيرا اگر چنين بود بايد فداكاري هاي ديوانگان و نادانان نيز ، در نزد خداوند پسنديده باشد .

فداكاري و از جان گذشتگي مورد پسند خداوند شرايطي دارد كه مهمترين آن ، اين دو شرط است :

1. فداكاري و از خود گذشتگي در راه و هدفي باشد كه عقلاي عالم آن را مي پسندند ؛ و گر نه اگر از محدوده عقل خارج شده و داخل در اعمال جنون آميز يا ناخود آگاه شود ، مورد پسند خداوند نخواهد بود ؛

2 . آن چه در راه او هديه مي شود از نظر ارزش ، از خود هديه ، داراي برتري و فضيلت باشد ؛ مانند گذشتن از مال براي به دست آوردن علم يا سلامتي . و يا قرباني كردن حيواني براي تامين نياز غذايي انسان . در يك كلام ،هرچه هدف والاتر باشد فداكاري در راه آن برتر و كامل تر است .

اين دو مطلب ، دو شرط اساسي از شروطي هستند كه بايد در هر بخشش و انفاق و فداكاري رعايت شود تا آن فداكاري نيكو بوده و در راه خدا به حساب آيد .

با اين مقدمه ، به خوبي مشخص مي شود كه قيام امام حسين عليه السلام به طور كامل در راه خدا بوده است ؛ زيرا و اين دو شرط را به نحو كامل داشته است ؛ بنابراين تمام فداكاري هايي كه آن حضرت در روز عاشورا انجام داده اند ، در راه خدا و مورد رضايت الله بوده است.

خلاصه اينكه : آيه هلاكت ( يا هر دليلي كه خودكشي را حرام مي كند ) شامل هر گونه خود را به خطر انداختن نمي شود ؛ و قرباني كردن جان و مال را اگر براي هدفي بزرگ و شريف - مثل آن قيام جاودان امام حسين عليه السلام - باشد ، حرام نمي كند ؛ چون در فداكاري هاي حضرت شروط فداكاري شريف و از خود گذشتگي مقدس به بهترين نحو موجود است .

اگر نبود فداكاري حسين عليه السلام در روز عاشورا ، اسلام ، قرآن و هر آن چه پيامبران در طول تاريخ آورده بودند ، در زير آوار بدعت ها ، سياه نمايي ها و انحرافاتي كه خلفاي پيشين به وجود آورده بودند دفن مي شد و اثري از آن باقي نمي ماند ؛ همانطور كه اديان گذشته در زير اين رسوبات مدفون شد و اثر درستي از آن ها بر جاي نماند .

پس قيام امام حسين عليه السلام هم عقلائي است و هم هدفي كه آن حضرت دارد ، از دادن جان و مال و فرزند و در يك كلمه تمام هستي ، باارزش تر است .

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)

امام صادق (ع) می فرمایند: هر کس نماز را سبک بشمارد، به شفاعت ما دست نخواهد یافت؛ و نیز امیرالمومنین علی (ع) بیان داشته اند: دزدترین‌مردم کسی است که از نمازش کم بگذارد؛ در همین راستا حضرت محمد (ص) فرموده اند: دزدترین مردم کسی است که به ‌خاطر سرعت و شتابزدگی از نماز خود کم کند، نماز چنین انسانی همچون جامه مندرسی ‌در هم پیچیده شده، به صورت او پرتاب می‌گردد.

علاوه بر این امام صادق (ع) در بجا آوردن نماز به صورت با عجله می فرمایند: زمانی که بنده برای رفع‌ حاجت خود نمازش را با عجله بخواند، خداوندمی‌فرماید: آیا بنده من نمی‌داند که‌ حاجت او را من برآورده می‌کنم؛ و نیز در باب چنین افرادی این امام همام فرموده اند: هرگاه بنده برای نماز به پا خیزد و نمازش ‌را سبک ادا کند، خداوند به ‌فرشتگان خود می‌فرماید: آیا به بنده من نمی ‌نگرید که‌گویا برآوردن حاجت هایش را به دست دیگری غیر از من می‌بیند آیا نمی‌داند که‌برآوردن حوایج او به‌دست من است.

از این رو پیامبر اسلام (ص) در بابِ ضایع کننده نماز بیان داشته اند: نماز خودتان را ضایع‌نکنید، به حقیقت هر کس نماز خویش را ضایع کند، خداوند عز و جل او را با قارون ‌و فرعون و هامان محشور می‌کند، خداوند به ‌آنان لعنت کند و آنها را رسوا سازد؛ و در جایی دیگر می فرمایند: کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من‌ نخواهد رسید.

1-علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 83 : 20؛ ج 82: 202، 222.
2-فیض کاشانی، محجة البیضاء، ج 1: 341.
3-شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 3: 24 .
4-ری شهری، میزان الحکمه، ج 5: 406.
منبع:قدس