❀✿Taranoum✿❀

در قیامت خورشید و قمر نیست «لاَ یَرَوْنَ فِیهَا شَمْساً وَ لاَ زَمْهَرِیراً» و بساط ماه و ستاره هم برچیده می شود «إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ» و «إِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ» است. 

پس نور و روشنایی قیامت از کجاست؟ نور و روشنایی قیامت از هستی انسان مومن و متاله بر می خیزد. «وَ جَعَلْنَا لَهُ نُوراً یَمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ».  این قلب مومن است که صحرای محشر را روشن می کند.

« یَسْعَی نُورُهُم بَیْنَ أَیْدِیهِمْ» 

انسان باید تلاش کند که نیّر بشود. یعنی هم خودش نورانی بشود و هم به محیط پیرامونش نور بدهد. پیامبر اکرم خودش سراج منیر است و آمده ما را هم سراج منیر کند. از امام حسن مجتبی علیه السلام روایت داریم که مصباح هدایت باشید. یعنی اینکه نه تنها خودتان نورانی بشوید بلکه نیّر دیگران باشید.