| « سلام بر ابراهیم | به چه انگیزه ای خدا را بپرستیم؟ » |
کلیدرمز‌های عبور از درهای هشتگانه بهشت چیست،و کسانی که تقوای الهی پیشه کردند گروه گروه به سوی بهشت برده می‌شوند؛ هنگامی که به آن می‌رسند درهای بهشت گشوده می‌شود و نگهبانان به آنان می‌گویند:«سلام بر شما! گوارایتان باد این نعمتها! داخل بهشت شوید و جاودانه بمانید!(زمر/7)
همیشه غبطه می‌خورم به حال آدم‌هایی که قرار است روزی مخاطبِ درودِ تشریفات‌چی‌ها و خیرمقدم‌گوهای بهشت تو باشند. همان آدم‌هایی که همه چیزهای خوبت را برایشان سوا کردی و کنار گذاشته‌ای. تقواپیشگان.
تصورش را بکنید: در روز جشن مومنان،فوج فوج ملائکه خدا بال در بال هم، به صف شده‌اند برای تهنیت‌گویی. با تشریفات تمام و تکریمی وصف‌ناپذیر اینها را همراهی می‌کنند به سوی بهشت. بهشت خدا هم که شعور دارد و حیات، از شوق، برایشان آغوش می‌گشاید. چه لذتّی از این بالاتر؟
درهای بهشت که تا این لحظه بسته هست، باز می‌شود و دیگر برای همیشه باز می‌ماند. درست بر عکس درهای جهنم که یکبار باز می‌شود و دوباره بسته. حتی دریغ از یک روزنه کوچک! یعنی که بسته‌ی بسته. از بالا تا پایین همچون ستون‌هایی کشیده و طولانی.«فی عمد ممده» (همزه/9)
شاید فکر کنی این برای محکم‌کاریست، که مبادا جهنمیان خیال فرار به سرشان بزند. صدالبته که اینگونه نیست چون دست و پایشان در غل و زنجیر است: مُقَرَّنِینَ فِی الْأَصْفَادِ(ص/38).
اصلا باز بودن درب بهشت خودش یک نعمت است روی نعمت‌های دیگر. همانطور که بسته بودن درب جهنم و لو اهلش، قدرت فرار ندارند، یک نوع عذاب است در کنار سایر عذاب‌ها.
اما براستی این درهای بهشت چگونه‌اند؟ یعنی مثل درهای این دنیایی‌اند که مثلا کوبه‌ای دارند و قفلی و فلان؟
می‌روم پی یافتن پاسخ به این سوال و به یکی دو روایت ناب و حکمت‌آموز برمی‌خورم که حیفم می آید محرومتان کنم از این سفره معرفت.
روایت نخستین که حتم دارم از هر شیعه‌ای، دلبری می‌کند این است:
ابن عباس گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: حلقه دَرِ بهشت از یاقوت سرخ است كه بر صفحههای طلا نواخته می‌شود. هنگامی كه حلقه بر آن صفحه بكوبد، صدا كند و گوید: «یا علی».
و دومین روایت که اندکی طولانی است اما بسیار پندآموز:
پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: در شب معراج بهشت و نعمت‌های آن و دوزخ و عذابهای آن را مشاهده كردم. بهشت هشت در داشت و بر هر در چهار كلمه نوشته شده بود كه هر یك (از آن چهار مطلب) از دنیا و آنچه در آن است برای كسی كه بداند و عمل كند بهتر است. دوزخ و آتش هفت در داشت و بر هر یك از آنها سه كلمه بود كه هر كلمه از دنیا و آنچه در آن است برای كسی كه بداند و عمل كند بهتر است….
دَرِ اوّل بهشت: بر این در نوشته بود: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، زندگی خوب بر چهار پایه استوار است: قناعت، حقپردازی، ترك كینهتوزی و همنشینی با اهل خیر.
دَرِ دوم: بر این در نوشته بود: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، راهكار خوشی و سرور اخروی در چهار خصلت است: دست كشیدن بر سر یتیمان، مهربانی بر مستمندان، كوشش در برآوردن نیازهای مومنان و جویا شدن از حال تهیدستان و مساكین.
دَرِ سوم: بر این در نوشته بود: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، برای هر چیز چارهای است و چاره صحت و سلامتی چهار چیز است: كم گفتن، كم خوابیدن، كم راه رفتن و كم خوردن.
دَرِ چهارم: بر آن در نوشته است: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، كسی كه به خدا و روز قیامت ایمان آورده است باید مهمانش را گرامی بدارد، همسایهاش را اكرام كند، پدر و مادرش را احترام كند و سخن نیك بگوید، یا اصلاً خاموش باشد.
دَرِ پنجم: بر آن نوشته است: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، كسی كه میخواهد به او ستم نشود ستم نكند، كسی كه میخواهد به او دشنام ندهند دشنام ندهد، كسی كه میخواهد خوار نشود خوار نكند، و هر كه میخواهد در دنیا و آخرت به دستگیره محكم چنگ زند باید بگوید: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه».
دَرِ ششم: بر آن نوشته شده: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، هر كس میخواهد قبر او گشاده گردد و گسترش یابد مسجد بسازد، هر كه میخواهد حشرات زیرزمین او را نخورند در مساجد بسیار بماند، هر كس میخواهد بدنش در قبر تر و تازه بماند و نپوسد مساجد را نظافت و تمیز كند و هر كه میخواهد جایگاهش را در بهشت ببیند مساجد را فرش كند.
دَرِ هفتم: بر این در نوشته شده: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، نورانیّت دل در گرو چهار چیز است: عیادت بیمار، تشییع جنازه، خرید كفن و پرداخت بدهكاری.
دَرِ هشتم: بر این در نوشته شده: «لا إله إلاّ اللّه، محمّد رسول اللّه، علىّ ولی اللّه»، هر كس میخواهد از همه درهای بهشت وارد گردد به چهار ویژگی دست یازد: سخاوت، حسن خلق، صدقه و ترك آزار بندگان خدا….[2] ویژگیهای یاد شده سعادت دو سرای انسان را تأمین میكند. [3]
با همه این اوصاف، خدایا! من از تو باغ و راغ و حور و قصور و غلمان بهشت را نمی‌خواهم، روزی ما کن جنت‌القاء و رضوانت را که درباره‌اش فرموده‌ای:
خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان (نصیب آنها ساخته)؛ و (خشنودی و) رضای خدا، (از همه اینها) برتر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است! (توبه/72)
اللهم آمین!
منبع : تبیان
موضوعات: قرآنی
فرم در حال بارگذاری ...
