❀✿Taranoum✿❀

پيام آور خون شهيدان، حماسه سراى قيام ابا عبد اللّه الحسين، رسواكننده زورمداران و تزويرگران ستم گستر، جلوه وقار، راز حيا، تبلور سربلندى و سرفرازى و اسوه استوارى و شكيب است .زينب عليهما السلام در ميان خاندان پيامبر خدا از آن چنان جايگاه بلند و مكانت بزرگى برخوردار است كه قلم را توانِ بر نمودنِ والايى ها، ارجمندى ها و شكوهمندى هايش نيست.
فقيه مورّخ و مصلح بزرگ، علاّمه محسن امين عاملى، شخصيت آن بانوى بزرگ را بدين سان ترسيم كرده است :

زينب عليه السلام ، از با فضيلت ترينِ زنان و فضلش پُرآوازه تر از آن است كه ياد گردد و روشن تر از آن است كه به نوشته آيد.
جلالت شأن، منزلت والا، قوّت استدلال، برترى عقل، استوارى قلب، فصاحت زبان و بلاغت بيان، از خطبه هايش در كوفه و شام كه گويى از زبان پدرش امير مؤمنان ايراد مى گرديد ـ، دانسته مى شود، و نيز از احتجاجش بر يزيد و ابن زياد، بدان گونه كه آن دو را خاموش ساخت تا آن جا كه به بدگويى و ناسزا گفتن و مسخره كردن و دشنام دادن كه سلاح افراد ناتوان از دليل آوردن است ـ، پناه بردند و از زينب كبرا شگفت نيست كه اين گونه باشد؛ چرا كه او شاخه اى از شاخه هاى درخت پاك [رسالت [است …
او با پسر عمويش عبد اللّه بن جعفر بن ابى طالب ازدواج كرد و “على زينبى"، “عون"، “محمّد"، “عبّاس” و “امّ كلثوم” را برايش به دنيا آورد كه عون و محمّد با دايى شان حسين عليه السلام در كربلا كشته شدند.

صفحات: 1· 2

بر اساس تصریح قرآن زندگی شهید از سایرین متفاوت است. بزرگ‏ترین امتیازی که در برار شهادت نصیب شهید می‏شود، زندگی برتر است، و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء. [1] . از ویژگی این زندگی این است که شهید پس از شهادتش از روی‏دادهای دنیا و نیز چگونگی زندگی بازماندگان باخبر می‏باشد. به همین سبب ساماندهی زندگی بازماندگان که موجب کاهش آسیب‏ ها و آرامش و بالندگی آنان می‏باشد، شهید را مسرور و خوشحال خواهد نمود. همان گونه که نابسامانی زندگی بازماندگان و آسیب‏ ها و تنگناهایی که بر آنان تحمیل می‏شود، شهید را آزرده خاطر می‏نماید.
دو دیگر این که ساماندهی زندگی بازماندگان شهدا در زمینه‏ های فرهنگی و اقتصادی خود یک ارزش الهی و انسانی است. این نوع تلاش‏ها روی‏کرد ارزشی به آرمان شهادت خواهد بود. این روی‏کرد نگاه ارزشی به فرهنگ شهادت‏ پروری و زندگی آرمانی خواهد بود. ترویج شهادت‏ خواهی برای استقرار ارزش‏های الهی و انسانی می‏باشد. ترویج فرهنگ شهادت، ترویج آرمان عزت‏ آفرینی، دفاع جانانه تا پای خون از ارزش‏ها می‏باشد. این اندیشه ارزشی در معارف قرآن متجلی است. و سیره عترت آل رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نیز همین ارزش را بارور نموده است. که به بازماندگان شهدا باید توجه ویژه نمود. باید زندگی آنان ساماندهی گردد، تا شهید آزرده خاطر نگردد.
سید الساجدین علیه‏ السلام به بازماندگان شهدا توجه ویژه دارد و آنان را با سایرین متفاوت می‏بیند و علت آن را هم شهادت عزیزان آنها عنوان می‏کند. عقیل بن ابی‏طالب که خود فرد فرزانه و زیرکی بود، فرزندان برومند و عزت‏آفرینی تربیت نمود که پنج تن آنان در قیام امام حسین علیه‏السلام تا پای جان از آرمان‏های حسین علیه‏السلام دفاع نمودند. مسلم بن عقیل فرد فرزانه و هوشمند و شجاع که عراق به ویژه کوفه، پایگاه تشیع علوی را به حمایت از حسین علیه‏ السلام ساماندهی نمود. تا آن هنگام که حرکت بزرگ مسلم در کوفه مهار و سرکوب شد و مسلم مظلومانه به شهادت رسید. [2] .

صفحات: 1· 2

از امام صادق سؤال شد چرا خداوند حضرت ابراهیم را به عنوان «خلیل» خود اتخاذ فرمود؟ حضرت پاسخ داد: «به خاطر کثرت سجده‏های آن بزرگوار بر روی زمین.» [1] .
آری «سجده» بر روی زمین و تداوم این عمل مقدس باعث صعود انسان به کمالات بلندی خواهد شد. حضرت سیدالساجدین -علیه‏السلام- هم که به لقب «سجاد» ملقب گردیده‏اند، به خاطر کثرت سجده‏های آن حضرت بوده و روایات متعددی در این ارتباط وجود دارد که در بحث لقب «سجاد» بعضی از آنها بیان گردیده است. چه اینکه حضرت شبانه روز هزار رکعت نماز می‏خواندند [2] که مستلزم تعداد بسیاری سجده است که این نیز بر کثرت سجده‏های حضرت دلالت دارد.

به گوشه‏ای از کثرت نمازهای حضرت در روایات اسلامی اشاره شده است. طبیعتا این سجده‏های طولانی و زیاد در بدن مبارک حضرت بخصوص در مواضع پنجگانه سجده، آثار خود را بجای گذاشته بود و باعث زبری و برآمدگی این مواضع شده و حضرت مجبور بودند مرتب پینه‏های برآمده در آن مواضع را قطع نمایند که به همین مناسبت به «ذوالثفنات» نیز مشهور شده بودند. [3] . در روایت آمده است که چون حضرت باقر به پدر نگریستند و آثار عبادت را که در همه اعضاء و جوارحشان ظاهر شده بود دیدند، متوجه شدند از کثرت سجود، بینی حضرت آسیب دیده و سوراخ شده و لذا شروع به گریه نمودند و پدرشان با برخوردی عجیب ایشان را ساکت نمودند. [4] . این روایت به شکل کامل در بحث «دورنمایی از اهتمام حضرت سجاد علیه‏السلام به عبادت حضرت حق» بیان گردید. همچنین در برخورد «عبدالملک بن مروان» با حضرت سجاد علیه‏السلام که در کاخ سلطنتی او در «شام» انجام گردید، با مشاهده آثار عبادت در سیمای حضرت، سخن به تمجید و تعریف از ایشان گشود که روایت آن به صورت مفصل در قسمت مربوطه بیان گردیده است. [5] .

صفحات: 1· 2

ابن‏ قولویه و ابن ‏شهرآشوب و دیگران از حضرت صادق علیه‏السلام روایت کرده‏اند که جناب علی بن الحسین علیه‏السلام بر پدر بزرگوارش بیست سال و به روایتی چهل سال گریست و هر گاه طعامی نزد او حاضر می‏کردند، می‏گریست. چون آبی به نزد او می‏آوردند، آن قدر می‏گریست که آن آب را مضاعف می‏کرد. پس یکی از غلامان آن جناب گفت: فدای تو شوم یابن رسول الله، می‏ترسم که تو خود را هلاک کنی و گناهکار شوی. حضرت فرمود: انما اشکوا بثی و حزنی الی الله و اعلم من الله ما لا تعلمون. [1] . شکایت می‏کنم درد و اندوه خود را به خدا، و من می‏دانم از خدا آنچه شما نمی‏دانید. پس فرمود: هیچ وقت به خاطر نمی‏آورم کشته شدن فرزندان فاطمه را مگر آنکه گریه راه گلوی مرا می‏گیرد. از بسیاری گریه‏ی آن حضرت یکی از آزاد کرده‏های آن حضرت گفت: آیا وقت آن نشده است که گریه‏ی تو آخر شود؟ حضرت فرمود: وای بر تو! حضرت یعقوب دوازده پسر داشت و یک پسر او ناپیدا شد و از بسیاری گریه دیده‏های او سفید شد و از وفور غم و اندوه پشت او خم شد با آنکه می‏دانست او زنده است، و من دیدم پدر و برادران و عموها و هفده نفر از خویشان خود را که در برابر من و بر دور من آنها را کشتند و سر بریدند. پس چگونه اندوه من به نهایت رسد؟. [2] .

پی نوشت ها:
[1] یوسف / 86.
[2] مناقب ابن‏شهرآشوب، ج 4، ص 180 به نقل از جلاء العیون، ص 837.

منبع: حدیث اهل‏ بیت زندگینامه و مصائب چهارده معصوم؛ یدالله بهتاش؛ نشر سبحان؛ چاپ چهارم 1384 .